Δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτό το υλικό, αλλά το λίγο που παρουσιάζεται εδώ θα πρέπει να απαντάει στο ερώτημα: Aν δεν υπήρξε Χριστός, πού βρήκαν οι δημιουργοί το υλικό για έναν τέτοιο χαρακτήρα; Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αχανή μυθική δεξαμενή, μαζί με την Παλαιά Διαθήκη, βλέπουμε ότι δεν τους έλειπαν οι πηγές. Όπως επισημάνθηκε αλλού, είχαν πρόσβαση σε αρχαία γνώση τελείως άγνωστη σ’ εμάς σήμερα, καθότι κατεστραμμένη. Μόνον οι δύο βιβλιοθήκες στην Αλεξάνδρεια είχαν περίπου δύο εκατομμύρια τόμους.
Πλην αυτών υπήρχαν τότε ορισμένοι μάγοι των οποίων τα κατορθώματα οι εύπιστοι θεωρούσαν θαύματα – ο Κέλσος για παράδειγμα, από τον οποίο ονομάστηκε ο μεταγενέστερος Παράκελσος. Μετά υπήρχε ο Σίμων ο Μάγος, που αναφέρεται στις Πράξεις. Ο Απολλώς ήταν, ίσως, ο Απολλώνιος από τα Τύανα, του οποίου τα «θαύματα» τόσο πολύ εντυπωσίασαν τον Ιουστίνο τον Μάρτυρα ώστε δήλωσε:
«Πώς γίνεται και τα φυλαχτά του Απολλωνίου έχουν ισχύ πάνω σε συγκεκριμένα μέρη της δημιουργίας, επειδή αποτρέπουν, όπως βλέπουμε, την μανία των κυμάτων, την σφοδρότητα των ανέμων και τις επιθέσεις των αγρίων ζώων; Και ενώ τα θαύματα του Κυρίου μας διατηρούνται μόνον από την Παράδοση, αυτά του Απολλωνίου είναι πολύ περισσότερα και πραγματικά εκδηλώνονται σε γεγονότα του παρόντος.»
Γι’ αυτόν τον άνδρα η Aμερικανική Εγκυκλοπαίδεια λέει:
«Πυθαγόρειος φιλόσοφος γεννηθείς στα Τύανα, περίπου στην αρχή της χριστιανικής περιόδου. Πρέσβευε θαυματουργές δυνάμεις, ήταν σεβαστός για την σοφία του, και εθεωρείτο από κάποιους ως ανταγωνιστής του Χριστού.»
Ιδού ένας άνθρωπος ο οποίος είχε μια χρήσιμη ανθρώπινη δύναμη ενώ ο θαυματοποιός της Εκκλησίας «διετηρείτο μόνον από την Παράδοση», και βασιζόταν στην μυθολογία. Καθόλου παράξενο λοιπόν που τα φυλαχτά του δεν λειτουργούσαν ενώ του Απολλωνίου ναι.
Σύμφωνα με κάποιους, σε αυτόν τον άνδρα χρωστάμε όλη την ιστορία του Χριστού. Το επιχείρημα έχει ως εξής: Στην αρχαία Ινδία υπήρχε ένας πολύ μεγάλος σοφός ονόματι Deva Bodhisatoua. Ανάμεσα στα άλλα έγραψε μια μυθολογική περιγραφή του Krishna, που ενίοτε γράφεται Chrishna. Περί το 38 ή 40 μ.Χ. ο Απολλώνιος ταξιδεύοντας στην Ανατολή βρήκε αυτήν την ιστορία στην Σιγκαπούρη. Την θεώρησε τόσο σημαντική που την μετέφρασε στην γλώσσα του, δηλαδή τα σαμαρείτικα. Σε αυτήν έκανε κάποιες αλλαγές σύμφωνα με την δική του κατανόηση και φιλοσοφία. Επιστρέφοντας την έφερε στην Αντιόχεια, και εκεί πέθανε.
Περίπου τριάντα χρόνια αργότερα ένας άλλος Σαμαρείτης, ο Μαρκίων, την βρήκε. Έφτιαξε και αυτός ένα αντίγραφο με περισσότερες αλλαγές. Το έφερε στην Ρώμη περί το 130 μ.Χ., όπου το μετέφρασε στα ελληνικά και τα λατινικά. Αυτό το αντίγραφο άρπαξε ένα πεινασμένο και αποκληρωμένο ιερατείο και έφτιαξε την Καινή Διαθήκη. Ο Απολλώνιος έγινε Απολλώς, ο Μαρκίων, Μάρκος και ο Κρίσνα, Χριστός. Αλήθεια ή όχι, πολλά από αυτά που αποδίδονται στον Χριστό υπάρχουν και στην ιστορία του Κρίσνα.
Πλην αυτών υπήρχαν τότε ορισμένοι μάγοι των οποίων τα κατορθώματα οι εύπιστοι θεωρούσαν θαύματα – ο Κέλσος για παράδειγμα, από τον οποίο ονομάστηκε ο μεταγενέστερος Παράκελσος. Μετά υπήρχε ο Σίμων ο Μάγος, που αναφέρεται στις Πράξεις. Ο Απολλώς ήταν, ίσως, ο Απολλώνιος από τα Τύανα, του οποίου τα «θαύματα» τόσο πολύ εντυπωσίασαν τον Ιουστίνο τον Μάρτυρα ώστε δήλωσε:
«Πώς γίνεται και τα φυλαχτά του Απολλωνίου έχουν ισχύ πάνω σε συγκεκριμένα μέρη της δημιουργίας, επειδή αποτρέπουν, όπως βλέπουμε, την μανία των κυμάτων, την σφοδρότητα των ανέμων και τις επιθέσεις των αγρίων ζώων; Και ενώ τα θαύματα του Κυρίου μας διατηρούνται μόνον από την Παράδοση, αυτά του Απολλωνίου είναι πολύ περισσότερα και πραγματικά εκδηλώνονται σε γεγονότα του παρόντος.»
Γι’ αυτόν τον άνδρα η Aμερικανική Εγκυκλοπαίδεια λέει:
«Πυθαγόρειος φιλόσοφος γεννηθείς στα Τύανα, περίπου στην αρχή της χριστιανικής περιόδου. Πρέσβευε θαυματουργές δυνάμεις, ήταν σεβαστός για την σοφία του, και εθεωρείτο από κάποιους ως ανταγωνιστής του Χριστού.»
Ιδού ένας άνθρωπος ο οποίος είχε μια χρήσιμη ανθρώπινη δύναμη ενώ ο θαυματοποιός της Εκκλησίας «διετηρείτο μόνον από την Παράδοση», και βασιζόταν στην μυθολογία. Καθόλου παράξενο λοιπόν που τα φυλαχτά του δεν λειτουργούσαν ενώ του Απολλωνίου ναι.
Σύμφωνα με κάποιους, σε αυτόν τον άνδρα χρωστάμε όλη την ιστορία του Χριστού. Το επιχείρημα έχει ως εξής: Στην αρχαία Ινδία υπήρχε ένας πολύ μεγάλος σοφός ονόματι Deva Bodhisatoua. Ανάμεσα στα άλλα έγραψε μια μυθολογική περιγραφή του Krishna, που ενίοτε γράφεται Chrishna. Περί το 38 ή 40 μ.Χ. ο Απολλώνιος ταξιδεύοντας στην Ανατολή βρήκε αυτήν την ιστορία στην Σιγκαπούρη. Την θεώρησε τόσο σημαντική που την μετέφρασε στην γλώσσα του, δηλαδή τα σαμαρείτικα. Σε αυτήν έκανε κάποιες αλλαγές σύμφωνα με την δική του κατανόηση και φιλοσοφία. Επιστρέφοντας την έφερε στην Αντιόχεια, και εκεί πέθανε.
Περίπου τριάντα χρόνια αργότερα ένας άλλος Σαμαρείτης, ο Μαρκίων, την βρήκε. Έφτιαξε και αυτός ένα αντίγραφο με περισσότερες αλλαγές. Το έφερε στην Ρώμη περί το 130 μ.Χ., όπου το μετέφρασε στα ελληνικά και τα λατινικά. Αυτό το αντίγραφο άρπαξε ένα πεινασμένο και αποκληρωμένο ιερατείο και έφτιαξε την Καινή Διαθήκη. Ο Απολλώνιος έγινε Απολλώς, ο Μαρκίων, Μάρκος και ο Κρίσνα, Χριστός. Αλήθεια ή όχι, πολλά από αυτά που αποδίδονται στον Χριστό υπάρχουν και στην ιστορία του Κρίσνα.
Deceptions and Myths of the Bible, σελ. 289-290
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με greeklish δεν γίνονται δεκτά.