Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και Τα Πάθη του Χριστού αποτελούν αριστουργήματα του συγχρόνου κινηματογράφου. Για τα Πάθη του Μελ Γκίμπσον υπήρξε τρομερή δημοσιότητα, αλλά με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ασχολήθηκαν λίγο τα ΜΜΕ. Αυτό ήταν κοινή παραγωγή Καναδά/Αγγλίας και γυρίστηκε στην Ισπανία. Κυκλοφόρησε σε DVD στις 6 Απριλίου 2004, οπότε και το είδα.
Πρόκειται για μια κατά γράμμα εξιστόρηση του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, σαν να το διαβάζεις φωναχτά, αργά και επίτηδες, σε μια περίοδο τριών ωρών. Η τελευταία ώρα του τρίωρου Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου απεικονίζει ό,τι σκηνοθέτησε ο Μελ Γκίμπσον στις δύο ώρες των Παθών του Χριστού. Αν και τα σκηνικά φαίνονταν αυθεντικά και στις δύο ταινίες (Ιταλία τα Πάθη, Ισπανία ο Ιωάννης), στα Πάθη οι ενδυμασίες φαίνονταν πιο αυθεντικές.
Ήταν θρίαμβος του κινηματογράφου το ότι ο Μελ Γκίμπσον γύρισε τα Πάθη στις αρχικές γλώσσες λατινικά, αραμαϊκά και εβραϊκά, με υποτίτλους για τους θεατές. Ως γλωσσομαθής, ήμουν ιδιαιτέρως εντυπωσιασμένος με αυτήν την απόχρωση της παραγωγής. Το ξέρατε ότι αρχικώς ο Γκίμπσον σκεφτόταν να μην βάλει καν υποτίτλους, αλλά ν’ αφήσει το κοινό να σχηματίσει τις δικές του ερμηνείες βάσει της δικής του εξοικείωσης με τις Γραφές; Αλλά χαίρομαι που τελικώς έβαλε υποτίτλους.
Ο Κρίστοφερ Πλάμερ είναι ο αφηγητής στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, το οποίο γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Αλλά όπου ο Ιωάννης παρέθετε τα λόγια κάποιου, αυτές τις γραμμές τις έλεγε ο/η ηθοποιός, μεταξύ της αφήγησης των μη διαλεκτικών τμημάτων του ευαγγελίου από τον Πλάμερ. Ήταν στην κυριολεξία στίχο με στίχο, ακόμη και το «ο Ιησούς έκλαψε». Παράδειγμα:
Αφηγητής Πλάμερ: Και ο Αρχιερέας είπε στον Ιησού.
Αρχιερέας: Από πού είσαι;
Αφηγητής Πλάμερ: Και ο Ιησούς τους είπε.
Και ούτω καθ’ εξής. Πράγματι δούλεψε πολύ καλά, και ήταν η τέλεια τεχνική για μια τέτοια κυριολεκτική κινηματογραφική μεταφορά του ευαγγελίου, λέξη προς λέξη.
Ο Χένρυ Ίαν Κιούζικ υποδύθηκε τον Ιησού στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, και ο Τζέιμς Καβιέζελ στα Πάθη. Ή μήπως πρέπει να πω ότι αμφότεροι υποδύθηκαν τον Απολλώνιο από τα Τύανα; Αμφότεροι Καβιέζελ και Κιούζικ είχαν την κατάλληλη γενειάδα, σαν αυτήν του Απολλωνίου που βλέπουμε στις προτομές στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στην Ιταλία, όπως και στα πρώιμα Μανδήλια του «Ιησού Χριστού». Συμπτωματικά, έμοιαζαν και στην πραγματικότητα οι δύο ηθοποιοί Κιούζικ και Καβιέζελ. Βλέποντας το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τόσο σύντομα μετά τα Πάθη, ένοιωθα μερικές φορές ότι έβλεπα μια άλλη εκδοχή της ίδιας ταινίας. Ήταν μια ευχάριστη οπτική ψευδαίσθηση· και θα πρότεινα ότι αν δεν έχετε δει καμμία εξ αυτών, προσπαθήστε να δείτε το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο πριν από τα Πάθη του Χριστού. [...]
Προσέξτε στην παράθεση παρακάτω ότι ο συγγραφέας Ιωάννης φαίνεται να διακρίνει κατ’ επανάληψη τους «Ιουδαίους» απ’ τον «Ιησού», σχεδόν σαν να μην ήταν Ιουδαίος ο Ιησούς. Γιατί δεν έγραψε ο Ιωάννης ότι οι «ιερείς» ανησυχούσαν για τον Ιησού αντί του «οι Ιουδαίοι» ανησυχούσαν;
Μετά τις εισαγωγικές φιλοσοφικές παρατηρήσεις απ’ τον αφηγητή Κρίστοφερ Πλάμερ, με παρασκήνιο πανοραμικές λήψεις τοπίων, το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ξεκινά με την άφιξη μιας αντιπροσωπείας Φαρισαίων στον Ιορδάνη ποταμό για να ρωτήσουν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή για την διακονία του και αν θεωρούσε τον εαυτό του «Μεσσία». Αυτοί οι προνομιούχοι Αρχιερείς και Φαρισαίοι δεν ήταν δημοφιλείς στις φτωχές ιουδαϊκές μάζες και γίνονταν συχνά στόχοι διαδηλώσεων από προσκυνητές του Πάσχα. Οι Φαρισαίοι ήταν πάντοτε καχύποπτοι για ταραχοποιούς οι οποίοι ίσως αναστάτωναν το καθεστώς με τους Ρωμαίους και ήθελαν να τους κλείνουν το στόμα. Έτσι ξεκινάει και το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Σε κανένα από αυτά τα ευαγγέλια δεν αναφέρεται η ζωή του Ιησού ή του Ιωάννη του Βαπτιστή πριν απ’ το 26 ΚΕ. Μόνον τα Ευαγγέλια Ματθαίου και Λουκά πραγματεύονται την παιδική ηλικία του Ιησού. Και μόνον το Ευαγγέλιο του Λουκά αφηγείται την γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή, εξαδέλφου του Ιησού, γιού του Αρχιερέως Ζαχαρία και της Ελισάβετ, συγγενή της Μαρίας. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εθεωρείτο τόσο άγιος άνδρας και «προφήτης», αν όχι «Μεσσίας», που τον τιμούσαν με τον τίτλο του «Ναζαρίτη». Μόνον άλλοι δύο άνδρες στην ιστορία του Ισραήλ, ο Σαμψών και ο Σαμουήλ, είχαν ονομαστεί «Ναζαρίτες». Ακόμη και ο «Ιησούς από την Ναζαρέτ» δεν εθεωρείτο «Ναζαρίτης». [...]
Ας επαναλάβω το ακόλουθο μοναδικό σενάριο. Ο Ιουδαίος Αρχιερέας Ζαχαρίας ήταν μάλλον ο αδελφός ή ο εξάδελφος του Ιωσήφ, επίσης ιερέα ή «Ηγουμένου» (Αββάς αραμαϊστί). Ο Ζαχαρίας νυμφεύθηκε την Ελισάβετ και έκανε έναν γιό ο οποίος έγινε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Ιωσήφ νυμφεύθηκε την Μαρία και έκανε τον Ιησού Βαρ αββά (γιό του Αββά) και τους αδερφούς του, Ιάκωβο Δίκαιο και Ιούδα. Ο Ιησούς και ο Ιωάννης γεννήθηκαν το 3 ΠΚΕ (με 6 μήνες διαφορά), και λεγόταν και για τους δύο ότι πατέρας τους ήταν ο «Κύριος». Ο «Ιησούς Βαραββάς από την Ναζαρέτ» μεγάλωσε κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας. Ο Ιωάννης μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ· αλλά όταν ενηλικιώθηκε, πήγε στην «ερημιά» του Ιορδάνη για να ηγηθεί του πολιτικού του κινήματος εναντίον των Ρωμαίων και να περιμένει τον επερχόμενο «Μεσσία». Βλέπε Κεφάλαιο 12. [...]
Η Ναζαρέτ του Ιησού Βαραββά ήταν ένα θερμοκήπιο αντιρωμαϊκών επαναστατικών ενεργειών. Το 6 ΚΕ, μόλις 4 μίλια από την Ναζαρέτ, έγινε μια ιουδαϊκή εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων στην πόλη Σεπφωρίς. Οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την πόλη και σταύρωσαν εκατοντάδες κατοίκους. Ο Ιησούς, 9 ετών, θα γνώριζε σίγουρα αυτό το γεγονός. Αμέσως οι Ρωμαίοι διόρισαν τον 17χρονο Ηρώδη Αντύπα ως τον Ιουδαίο «βασιλιά ανδρείκελο» τους για να διοικήσει την αναδομημένη σε ρωμαϊκό ρυθμό βασιλική πόλη Σεπφωρίς. [...]
Πριν, κατά, και μετά την εποχή του «Ιησού από την Ναζαρέτ», υπήρξαν 7-8 «Μεσσίες» που ήλθαν και παρήλθαν. Ο τελευταίος ήταν ο Βαρ Κοχβά ο οποίος ηγήθηκε της στάσης εναντίον της Ρώμης το 132 ΚΕ, την οποία τελικώς κατέπνιξε ο Αυτοκράτορας Αδριανός το 135 ΚΕ, προκαλώντας την «Ιουδαϊκή Διασπορά» από την Παλαιστίνη, όταν οι περισσότεροι Ιουδαίοι μετανάστευσαν στην Αρμενία και την Ρωσία και από εκεί σε Ευρώπη και Αμερική. [...]
Ο Ιησούς θα ήταν πολιτικός σύμμαχος του εξαδέλφου του Ιωάννη, ο οποίος βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό ως σημείο αλληλεγγύης στην επανάστασή τους, όπως ήταν. Ο Ιησούς και οι οπαδοί του επίσης βάπτιζαν στον Ιορδάνη. Αμφότεροι Ιησούς και Ιωάννης εθεωρούντο «Μεσσίες» οι οποίοι θα «λύτρωναν» (ή θα «έσωζαν») τον λαό τους από την κυριαρχία της Ρώμης. Το 29 ΚΕ η Ρώμη συνέλαβε τον Ιωάννη και τον εκτέλεσε. Αυτό άφησε τον Ιησού Βαραββά υπεύθυνο για όλα, μαζί με τους αδελφούς του Ιάκωβο και Ιούδα. Ο Ιησούς Βαραββάς συνέχισε να ταλαιπωρεί τους Ρωμαίους και τους Ιουδαίους Αρχιερείς με τις επαναστατικές του ενέργειες, οι οποίες περιελάμβαναν ληστείες και κλοπές, μάλλον για να χρηματοδοτήσει εν μέρει τις δραστηριότητες του.
Εν τω μεταξύ, ο Απολλώνιος (επίσης γεννηθείς το 3 ΠΚΕ από έναν «ουράνιο πατέρα», τον Έλληνα Θαλάσσιο Θεό Πρωτέα) είχε ολοκληρώσει την Πυθαγόρειο πενταετή σιωπή του το 23 ΚΕ και ξεκίνησε το ταξίδι για την Ινδία, σταματώντας πρώτα για τον χειμώνα στην Βαβυλώνα μαζί με τον Δάμι από την Νινευή, τον συνταξιδιώτη και γραφέα του. Ο Δάμις γεννήθηκε περί το 1 ΚΕ. Ο Απολλώνιος και ο Δάμις έφτασαν στο παλάτι του Βασιλιά Φραώτη στην Τάξιλα της Ινδίας το 25 ΚΕ και επέστρεψαν στην Βαβυλώνα το καλοκαίρι του 26 ΚΕ, την ίδια χρονιά που ο Πόντιος Πιλάτος διορίστηκε Ρωμαίος Επίτροπος στην Ιουδαία και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ξεκίνησε την επαναστατική του διακονία στον Ιορδάνη.
Ο Απολλώνιος και ο Δάμις ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής στην Αντιόχεια και τα Τύανα το 27 ΚΕ. Από την Αντιόχεια, έκαναν μια παράκαμψη προς τα νότια στην Γαλιλαία, όπως περιγράφηκε, μάλλον για να επισκεφτούν τους ασκητικούς Εσσηνούς οι οποίοι ζούσαν κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας και ήταν μια κυρίαρχη ιουδαϊκή «αίρεση» ή «σχίσμα» της ίδιας «γνωστικής» σχολής με τον Απολλώνιο. Αν και ο Φιλόστρατος δεν αναφέρει αυτό το ταξίδι στην Γαλιλαία στον Βίο Απολλωνίου Τυανέως, σίγουρα έγινε αυτή η επίσκεψη στην Παλαιστίνη διότι η εικόνα στο Σάβανο του Τορίνο είναι του Απολλωνίου από τα Τύανα.
Ο Ιησούς της Καινής Διαθήκης λέγεται ότι είχε έναν «δίδυμο αδελφό» ονόματι Θωμά. Ωστόσο, αυτός ο «δίδυμος αδελφός» δεν αναφέρεται ποτέ μαζί με τους άλλους αδελφούς Ιάκωβο και Ιούδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όπως θα δούμε στο Κεφάλαιο 14 το όνομα «Δάμις» είναι γλωσσολογικώς ταυτόσημο με το «Θωμάς», έτσι αναμφίβολα ο Δάμις ήταν γνωστός στην Παλαιστίνη ως «Θωμάς», ο συνεχής συνοδός και «δίδυμος» του Απολλωνίου, ο οποίος ήταν ένας Εσσηνός «ψευδο-Μεσσίας» χωρίς την παραμικρή σχέση με τους Ιησού, Ιάκωβο και Ιούδα «Βαρ Αββά»!
Σ’ αυτό το σημείο θα συνεχίσω με άμεσες παραθέσεις από την Αναθεωρημένη Κλασική Έκδοση της Καινής Διαθήκης, με διάσπαρτα σχόλια.
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 (Αποσπάσματα)
Έφυγε τότε ο άνθρωπος και ανήγγειλε στους Ιουδαίους, ότι αυτός ο οποίος τον θεράπευσε ήταν ο Ιησούς. Και γι’ αυτό οι Ιουδαίοι κατεδίωκαν τον Ιησού, διότι αυτό το έκανε την ημέρα του Σαββάτου. Ο Ιησούς απεκρίθη προς αυτούς «ο πατήρ μου εργάζεται ακόμη, εργάζομαι και εγώ».
Για τούτο ζητούσαν ακόμη περισσότερο οι Ιουδαίοι να τον φονεύσουν, διότι όχι μόνον κατέλυε το Σάββατο αλλά και έλεγε πατέρα τον Θεό, κάνοντας τον εαυτό του ίσο του Θεού.
[ΣΧΟΛΙΟ: Ο Απολλώνιος από τα Τύανα ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι είναι «θεός». Ζούσε την ασκητική του ζωή ως «αγαθός» διότι ένοιωθε ότι μόνον οι «αγαθοί» μπορούν να γίνουν «σαν θεοί».]
Τότε ο Ιησούς τους είπε, «Αληθώς σας λέγω, ότι δεν μπορεί ο υιός να πράττει μόνος του τίποτε, εάν δεν βλέπει τον πατέρα να πράττει· όπως πράττει ο πατήρ, ομοίως πράττει και ο υιός.» […]
«Αληθώς σας λέγω, ότι έρχεται η ώρα, και είναι τώρα, που οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή του υιού του Θεού, και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν. Διότι όπως ο πατήρ έχει ζωή μέσα του, έτσι έδωκε και στον υιό ζωή μέσα του, και του έδωκε την εξουσία να κρίνει, διότι είναι υιός του ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· έρχεται η ώρα που όλοι οι νεκροί στα μνήματα θ’ ακούσουν την φωνή και θα εκπορευτούν, όσοι έπραξαν τα αγαθά, στην ανάσταση της ζωής, όσοι έπραξαν τα κακά στην ανάσταση της κρίσεως.» […]
[ΣΧΟΛΙΟ: Αυτό δείχνει σαφώς ότι ο Ιησούς, και αργότερα ο Παύλος, πίστευε ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει.]
«Ερευνάτε τας γραφάς, διότι πιστεύετε ότι με αυτές έχετε αιώνια ζωή· και είναι αυτές που μαρτυρούν για εμένα· αλλά εσείς, δεν θέλετε να έλθετε προς εμέ, για να έχετε ζωή. Εγώ δεν λαμβάνω δόξα απ’ τους ανθρώπους. Αλλά γνωρίζω ότι δεν έχετε μέσα σας την αγάπη του Θεού. Ήλθα εξ ονόματος του πατρός μου και δεν με δέχεσθε· εάν όμως έλθει κάποιος άλλος εξ ονόματός του, θα τον δεχθήτε. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύσετε, όταν λαμβάνετε δόξα ο ένας από τον άλλον και δεν ζητείτε την δόξα, η οποία προέρχεται από τον ένα και μόνο Θεό; Μην νομίζετε ότι εγώ θα σας κατηγορήσω στον πατέρα· είναι ο Μωυσής που σας κατηγορεί, στον οποίο έχετε στηρίξει τις ελπίδες σας. Εάν πιστεύατε στον Μωυσή, θα πιστεύατε και σε μένα, διότι εκείνος για μένα έγραψε. Αν όμως τα γραμμένα από εκείνον δεν πιστεύετε, πώς θα πιστεύσετε τα δικά μου λόγια;»
[ΣΧΟΛΙΟ: «Η προσευχή πρέπει να είναι η αμόλυντη προσφορά της καρδιάς και μολύνεται όταν περνάει απ’ τα χείλη.» Απολλώνιος από τα Τύανα.]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
Στο μέσον της εορτής, ανέβηκε ο Ιησούς στον ναό και δίδασκε. Οι Ιουδαίοι θαύμαζαν και έλεγαν, «Πώς αυτός γνωρίζει γράμματα, χωρίς να έχει μαθητεύσει ποτέ;»
[ΣΧΟΛΙΟ: Ο Απολλώνιος είπε κάποτε στον Δάμι ότι καταλάβαινε όλες τις ξένες γλώσσες χωρίς να τις έχει μελετήσει ποτέ! ]
Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε, «Οι διδαχές δεν είναι δικές μου, αλλά εκείνου που με έστειλε· όποιος θέλει να πράξει το θέλημα του, θα ξέρει αν η διδαχή προέρχεται από τον Θεό ή αν μιλώ από μόνος μου. Αυτός που μιλάει από μόνος του επιζητεί την δική του δόξα, αυτός όμως που ζητεί την δόξα εκείνου που τον έχει στείλει, είναι αληθινός, και δεν υπάρχει σ’ αυτόν αδικία. Δεν σας έδωσε ο Μωυσής τον νόμο; Και ουδείς από σας τον τηρεί. Γιατί ζητάτε να με σκοτώσετε;»
Ο όχλος είπε: «Δαιμόνιον έχεις. Ποιος θέλει να σε σκοτώσει;»
Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε, «ένα έργο εποίησα και θαυμάσατε. Ο Μωυσής σάς έδωσε την περιτομή, όχι ότι προέρχεται απ’ τον Μωυσή αλλά απ’ τους πατέρες, και το Σάββατο περιτέμνετε κάποιον. Αν λοιπόν περιτέμνεται κάποιος το Σάββατο για να μην καταλυθεί ο νόμος του Μωυσή, εσείς βγάζετε την χολή σας επάνω μου διότι θεράπευσα κάποιον [τον παράλυτο στην κολυμβήθρα, ΡΣ] το Σάββατο! Μην κρίνετε από τα εξωτερικά, αλλά να κρίνετε με δικαία κρίση».
[ΣΧΟΛΙΟ: Παρεμπιπτόντως αναρωτιέσαι, εάν θεραπεύοντας ο «Ιησούς» τον παράλυτο στην κολυμβήθρα, αποκατέστησε θαυματουργικώς την ακροβυστία του. Εάν όχι, τότε γιατί ένας περιτετμημένος Ιουδαίος Ιησούς θα παρέθετε αυτό το άσχετο επιχείρημα; Ο Απολλώνιος όμως, δεν ήταν περιτετμημένος, και επομένως όταν αργότερα τον έγδυσαν οι Ιουδαίοι, θα ήξεραν ότι δεν ήταν ένας εξ αυτών.]
Κάποιοι εκ των Ιεροσολυμιτών έλεγαν, «Αυτόν δεν ψάχνουν να φονεύσουν; Και να που μιλάει με παρρησία και δεν του λένε τίποτα. Μήπως σωστά κατάλαβαν οι άρχοντες ότι αυτός είναι αληθώς ο Χριστός; Αλλά αυτός ξέρουμε από πού έρχεται· όταν έλθει ο Χριστός ουδείς θα ξέρει από πού θα είναι.»
Φώναξε λοιπόν ο Ιησούς καθώς δίδασκε στο ιερό, «Ξέρετε ποιος είμαι και από πού έρχομαι· αλλά δεν ήρθα μόνος μου, αλλά είναι αληθινός αυτός που μ’ έστειλε, και αυτόν δεν τον ξέρετε. Εγώ τον ξέρω, διότι έρχομαι από εκείνον, και εκείνος με απέστειλε.»
Ζητούσαν τότε να τον συλλάβουν· αλλά ουδείς άπλωσε χέρι πάνω του, διότι δεν είχε έρθει η ώρα του. Πολλοί εκ του λαού πίστεψαν σ’ αυτόν και έλεγαν, «Όταν έλθει ο Χριστός, μήπως θα ποιήσει περισσότερα σημεία από αυτόν;»
Άκουσαν οι Φαρισαίοι τον λαό να μουρμουρίζει περί αυτού και οι αρχιερείς και Φαρισαίοι έστειλαν υπηρέτες να τον πιάσουν. Είπε τότε ο Ιησούς, «Θα είμαι μαζί σας για λίγο ακόμα και θα γυρίσω σ’ αυτόν ο οποίος με απέστειλε· θα με ζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε· διότι εκεί που πηγαίνω δεν μπορείτε να έλθετε.»
Είπαν οι Ιουδαίοι μεταξύ των, «Πού θα πάει αυτός και δεν θα τον βρούμε; Μήπως στην διασπορά των Ελλήνων για να διδάξει τους Έλληνες; Τι εννοεί όταν λέει “θα με ζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε· διότι εκεί που πηγαίνω δεν μπορείτε να έλθετε”;»
[ΣΧΟΛΙΟ: Η έναρξη της Ιουδαϊκής «Διασποράς» χρονολογείται επισήμως μετά την πολιορκία και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 135 ΚΕ από τον Αυτοκράτορα Αδριανό, στου οποίου το παλάτι, τυχαία, υπήρχαν μαρμάρινα αγάλματα του «Ιησού» και του Απολλωνίου, ίσως τα ίδια ακριβώς μ’ αυτά που εκτίθενται τώρα στο Εθνικό Μουσείο στην Νάπολη. Βλέπε Εικόνες 2 & 4. Έτσι, είναι παράδοξο να διαβάζουμε εδώ για «διασπορά» των Ιουδαίων τόσο πρώιμα όσο το 28-29 ΚΕ. Αλλά ίσως από τότε, οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να απλώνονται και να «διασκορπίζονται» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ίσως δεν ήθελαν να είναι μέρος της, αλλά αφού ήταν, εκμεταλλεύτηκαν πλήρως την απεριόριστη μετακίνηση η οποία ήταν διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες καθ’ όλη την έκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.]
Την τελευταία μεγάλη μέρα της εορτής, στάθηκε ο Ιησούς και φώναξε, «Εάν κάποιος διψά, ας έρθει σε μένα να πιεί. Ο πιστεύων εις εμέ, όπως είπε η γραφή, “ποταμοί ύδατος ζώντος θα ρεύσουν εκ της κοιλίας του”». Αυτό το είπε για το Πνεύμα, το οποίο θα ελάμβαναν όσοι πιστέψουν σ’ αυτόν· το Πνεύμα δεν είχε δοθεί, διότι ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξασθεί.
Πολλοί εκ του λαού ακούγοντας αυτά είπαν, «Αυτός είναι αληθώς ο προφήτης». Άλλοι έλεγαν, «Αυτός είναι ο Χριστός». Αλλά κάποιοι έλεγαν «Από την Γαλιλαία θα έρθει ο Χριστός; Δεν λέει η Γραφή ότι ο Χριστός θα έλθει εκ σπέρματος Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου ήταν ο Δαβίδ;» Προέκυψε έτσι εξ αιτίας του διχογνωμία στον λαό. Κάποιοι ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά ουδείς τόλμησε να απλώσει το χέρι του.
[ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ βρίσκουμε μια άκρως σημαντική εσωτερική αντίφαση. Εάν ο «Ιησούς» προσπαθούσε να τους πείσει ότι ήταν «εκ του Πατρός» (βαρ αββάς), τότε γιατί δεν τους διέκοψε σ’ αυτό το σημείο για να τους πει ότι είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ; Ο Απολλώνιος αντιθέτως, δεν θα ήξερε ότι ο Ιησούς Βαραββάς είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ, και δεν θα σκεφτόταν να σχολιάσει την Βηθλεέμ. Θα υπέθετε ότι – από την σκοπιά των Ιουδαίων! – νόμιζαν ότι είχε έρθει απ’ την Γαλιλαία, διότι πράγματι, ο Απολλώνιος είχε ταξιδέψει εκεί από την Γαλιλαία! Και ίσως η καππαδοασσυριακή αραμαϊκή διάλεκτος που μιλούσε έμοιαζε περισσότερο με την αραμαϊκή της Γαλιλαίας παρά με της Ιουδαίας.]
Επέστρεψαν λοιπόν οι υπηρέτες στους αρχιερείς και στους Φαρισαίους οι οποίοι τους είπαν, «Γιατί δεν τον φέρατε εδώ;»
Οι υπηρέτες απάντησαν, «Ουδείς έως τώρα μίλησε όπως μιλάει αυτός!»
Οι Φαρισαίοι τούς είπαν, «Μήπως πλανηθήκατε και εσείς; Μήπως πίστεψε σ’ εκείνον κάποιος απ’ τους άρχοντες ή τους Φαρισαίους; Αλλά επικατάρατος αυτός ο όχλος, που δεν ξέρει τον νόμο!»
Τους λέγει τότε ο Νικόδημος, ο οποίος τον είχε επισκεφτεί [τον Ιησού] νύχτα, και ήταν ένας εξ αυτών [των αρχιερέων], «Μήπως ο νόμος μας κρίνει έναν άνθρωπο χωρίς να τον ακούσει πρώτα και να μάθει τι κάνει;»
Εκείνοι απάντησαν, «Είσαι και εσύ από την Γαλιλαία; Ψάξε και θα δεις ότι προφήτης δεν έχει βγει απ’ την Γαλιλαία.»
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Πάλιν, μίλησε προς αυτούς ο Ιησούς λέγων, «εγώ ειμί το φως του κόσμου· εκείνος που με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής.»
Είπαν τότε προς αυτόν οι Φαρισαίοι, «Συ δίδεις μόνος σου μαρτυρία δια τον εαυτό σου· Η μαρτυρία σου δεν είναι αληθινή.»
Απεκρίθη ο Ιησούς και τους είπε, «Και αν ακόμη εγώ μαρτυρώ δια τον εαυτόν μου, η μαρτυρία μου είναι αληθινή, διότι γνωρίζω από πού ήλθα και πού υπάγω, εσείς όμως δεν γνωρίζετε από πού έρχομαι και πού πηγαίνω. Σεις κρίνετε από την σάρκα, εγώ δεν κρίνω κανένα. Και εάν ακόμη κρίνω, η κρίσις μου είναι αληθινή, διότι δεν κρίνω μόνος, αλλά είμεθα εγώ και ο πατήρ, ο οποίος με έστειλε. Στον νόμο σας είναι γραμμένο, ότι η μαρτυρία δύο ανθρώπων είναι αληθινή· εγώ είμαι μάρτυρας δια τον εαυτόν μου και μαρτυρεί περί εμού ο πατήρ, ο οποίος με έστειλε.»
Τότε του είπαν, «Πού είναι ο πατήρ σου;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «ούτε εμένα γνωρίζετε ούτε τον πατέρα μου· εάν με ξέρατε, θα γνωρίζατε και τον πατέρα μου.»
Αυτά τα λόγια είπε ο Ιησούς κοντά στο θησαυροφυλάκιο, διδάσκων στο ιερό· και ουδείς τον συνέλαβε, διότι δεν είχε έλθει ακόμη η ώρα του.
Είπε πάλιν εις αυτούς ο Ιησούς, «εγώ υπάγω και θα με αναζητήσετε και θα αποθάνετε με την αμαρτία σας· εκεί που πηγαίνω, δεν μπορείτε σεις να έλθετε.»
Έλεγαν τότε οι Ιουδαίοι, «Μήπως θανατώσει τον εαυτό του; Διότι λέγει, ότι εκεί που πηγαίνω, σεις δεν μπορείτε να έλθετε.»
Και είπε προς αυτούς, «Είσθε από κάτω, εγώ είμαι εκ των άνω· είσθε από τούτο τον κόσμο, εγώ δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο. Σας είπα ότι θα αποθάνετε με τις αμαρτίες σας· αν δεν πιστεύσετε ότι εγώ είμαι, θα αποθάνετε με τις αμαρτίες σας.
Είπαν τότε προς αυτόν, «Ποιος είσαι συ;»
Και είπε εις αυτούς ο Ιησούς, «Είμαι εξ αρχής ό,τι σας λέγω. Έχω πολλά να πω και να κρίνω δια εσάς· αλλά αυτός που με έστειλε είναι αληθής, και αυτά που άκουσα από εκείνον, αυτά λέγω στον κόσμο.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Καθώς τα αντέγραφα αυτά αναρωτιόμουν γιατί υπάρχει αυτή η έμφαση στον «πατέρα» και «αυτόν που με έστειλε». Άραγε αυτό αναφέρεται σε κάποιο απροσδιόριστο άτομο όπως τον Βασιλιά των Ταξίλων Φραώτη, τον Σοφό Βραχμάνο Ιάρχα, ή ακόμη και τον Βαβυλώνιο Πρίγκιπα Βαρδάνη; ]
Εκείνοι δεν αντελήφθησαν ότι τους μιλούσε για τον πατέρα.
Είπε τότε προς αυτούς ο Ιησούς, «Όταν υψώσετε τον υιό του ανθρώπου, τότε θα μάθετε ότι εγώ είμαι, και από μόνος μου δεν κάνω τίποτε, αλλά όπως με δίδαξε ο πατήρ μου, αυτά λέγω. Και εκείνος που με έστειλε, είναι μαζί μου· δεν με άφησε ποτέ μόνον, διότι εγώ πράττω πάντοτε αυτά που του είναι ευάρεστα.»
Λέγοντας αυτά, πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν.
Προς τους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν πιστέψει, είπε ο Ιησούς, «Εάν εσείς μείνετε ακλόνητοι εις τον λόγο μου, είσθε αληθινοί μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.»
Εκείνοι του είπαν, «Εμείς είμεθα απόγονοι του Αβραάμ και ποτέ έως τώρα δεν γίναμε δούλοι σε κανένα· πώς λοιπόν συ λέγεις ότι θα γίνετε ελεύθεροι;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «Αληθώς σας λέγω, ότι πας ποιών την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας. Ο δούλος δεν μένει εις την οικία ες αεί· ο υιός όμως μένει ες αεί. Εάν λοιπόν ο υιός σάς ελευθερώσει, τότε θα είσθε όντως ελεύθεροι. Γνωρίζω ότι είσθε απόγονοι του Αβραάμ· αλλά ζητείτε να με φονεύσετε διότι ο λόγος μου δεν βρίσκει χώρο μέσα σας. Εγώ εκείνο που έχω ιδεί πλησίον του πατρός μου λέγω· και εσείς κάνετε αυτό που μάθατε απ’ τον δικό σας πατέρα.»
Εκείνοι του είπαν, «Ο πατήρ μας είναι ο Αβραάμ.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ πάλι βρίσκουμε μια σχεδόν αντιφατική ιδέα, διαχωρίζουσα τους «Ιουδαίους» απ’ τον «Ιησού». Ο Αβραάμ θα ήταν επίσης πατέρας του Ιησού, εάν ο Ιησούς ήταν Ιουδαίος. Γιατί λοιπόν υπάρχει αυτή η διάκριση «εμείς» και οι «άλλοι», όπως λέμε; ]
Λέγει σ’ αυτούς ο Ιησούς, «Εάν πράγματι ήσασταν τέκνα του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ. Τώρα όμως ζητείτε να με σκοτώσετε, κάποιον που σας είπε την αλήθεια την οποία άκουσε απ’ τον Θεό· αυτό δεν το έκανε ο Αβραάμ.»
Είπαν εις αυτόν, «Εμείς δεν γεννηθήκαμε από πορνεία· έναν πατέρα έχουμε, τον Θεό.»
Είπε σ’ αυτούς ο Ιησούς, «Εάν ο Θεός ήτο πατήρ σας, θα με αγαπούσατε· διότι εγώ εξήλθα εκ του Θεού και έφτασα εδώ· δεν ήλθα από μόνος μου, αλλά με έστειλε εκείνος. Γιατί δεν κατανοείτε την διδασκαλία μου; Διότι δεν αντέχετε να ακούσετε τα λόγια μου. Σεις έχετε πατέρα τον διάβολο, και τις επιθυμίες του πατρός σας θέλετε να κάνετε. Εκείνος από την αρχή ήτο ανθρωποκτόνος και ποτέ δεν έχει σταθεί στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του. Όταν ψεύδεται, ομιλεί εξ ιδίων, διότι είναι ψεύτης, και ο πατήρ του ψεύδους. Εγώ όμως λέγω την αλήθεια, και δεν με πιστεύετε. Ποιος από σας με ελέγχει για αμαρτία; Εάν λέγω την αλήθεια, γιατί δεν με πιστεύετε; Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό, ακούει τα λόγια του Θεού· γι’ αυτό και δεν ακούτε, διότι δεν είσθε από τον Θεό.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Αυτή η σκηνή ήταν αρκετά δραματική στην ταινία. Βρέθηκα να σκέφτομαι ότι εάν ο Απολλώνιος τα είπε αυτά στους Ιουδαίους, πήγαινε γυρεύοντας. Η έκδοση της Καινής Διαθήκης που χρησιμοποίησαν στην ταινία είναι διαφορετική από την Αναθεωρημένη Κλασική Έκδοση που έχω· αλλά στην ταινία ο Ιησούς φωνάζει δυνατά, «Είστε τέκνα του πατρός σας, του Διαβόλου! […] Είναι ψεύτης και ο πατέρας όλων των ψεμμάτων!» Η ταινία παρουσιάζει αυτή την σκηνή ως μια θυμωμένη αντιπαράθεση μεταξύ Ιησού και Αρχιερέων.] [...]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
Και καθώς περνούσε, είδε έναν τυφλό εκ γενετής. Και τον ρώτησαν οι μαθητές του λέγοντες, «Διδάσκαλε, ποιος ημάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, δια να γεννηθεί τυφλός;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «Ούτε αυτός ημάρτησε ούτε οι γονείς του. Αλλά γεννήθηκε τυφλός, δια να φανερωθούν τα έργα του Θεού. Εγώ πρέπει να ποιώ τα έργα αυτού που μ’ έστειλε, έως ότου είναι ημέρα. Έρχεται η νύκτα, και ουδείς θα μπορεί να εργαστεί. Όσο ευρίσκομαι στον κόσμο, είμαι το φως του κόσμου.»
Λέγοντας αυτά έφτυσε κάτω, έκαμε πηλό και έβαλε τον πηλό στους οφθαλμούς του τυφλού. Και του είπε· «Πήγαινε και νίψου εις την κολυμβήθρα του Σιλωάμ», το οποίο σημαίνει απεσταλμένος. Επήγε τότε εκείνος και πλύθηκε και γύρισε βλέπων. Οι γείτονες, και όσοι τον ήξεραν προηγουμένως ότι ήτο τυφλός, έλεγαν· «Δεν είναι αυτός, που καθόταν και ζητιάνευε;» Άλλοι έλεγαν ότι αυτός είναι· άλλοι ότι είναι κάποιος άλλος, όμοιος με αυτόν.
Εκείνος όμως έλεγε ότι «Εγώ είμαι.»
Τον ρωτούσαν εκείνοι «Πώς ανοίχθηκαν οι οφθαλμοί σου;»
Απεκρίθη εκείνος και είπε· «Ένας άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς, έκαμε πηλό, μου άλειψε τους οφθαλμούς και μου είπε· πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύσου. Επήγα, πλύθηκα και ανέβλεψα.»
Του είπαν· «Πού είναι αυτός;»
Τους λέγει· «Δεν ξέρω.»
Οδηγούν τότε τον πρώην τυφλό στους Φαρισαίους. Ήταν Σάββατο, όταν ο Ιησούς έκαμε τον πηλό και του άνοιξε τους οφθαλμούς. Οι Φαρισαίοι τον ρώτησαν και αυτοί πάλι, πώς απέκτησε το φως του.
Εκείνος τους είπε· «Μου έβαλε πηλό εις τα μάτια και εγώ νίφτηκα και βλέπω.»
Έλεγαν μερικοί εκ των Φαρισαίων· «Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεό, διότι δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου». Άλλοι έλεγαν· «Πώς είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνει τέτοια θαύματα;» Ακολούθησε διχογνωμία μεταξύ των. Λέγουν πάλι στον τυφλό· «Συ τι λέγεις δια τον άνθρωπο που σου άνοιξε τους οφθαλμούς;»
Εκείνος απάντησε· «Ότι είναι προφήτης.»
Δεν πίστεψαν οι Ιουδαίοι ότι ήτο τυφλός και ανέβλεψε έως ότου κάλεσαν τους γονείς του. Και τους ρώτησαν, λέγοντες· «Αυτός είναι ο υιός σας, δια τον οποίον σεις λέγετε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν τώρα βλέπει;»
Απεκρίθησαν οι γονείς αυτού και είπαν, «Ξέρουμε ότι αυτός είναι ο υιός μας και ότι γεννήθηκε τυφλός. Πώς όμως τώρα βλέπει δεν ξέρουμε, ή ποιος του άνοιξε τα μάτια δεν γνωρίζουμε. Αυτός ηλικία έχει, ρωτήστε τον, να σας πει αυτός δια τον εαυτό του.»
Κάλεσαν τότε για δευτέρα φορά τον άνθρωπο ο οποίος ήτο τυφλός και του είπαν· «Δόξασε τον Θεό, εμείς γνωρίζουμε ότι αυτός [ο Ιησούς] είναι αμαρτωλός.»
Απεκρίθη εκείνος και είπε, «Εάν είναι αμαρτωλός, δεν ξέρω, ένα μόνον ξέρω· ότι ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω.»
Του είπαν πάλι, «Τι σου έκαμε; Πώς σου άνοιξε τους οφθαλμούς;»
Απεκρίθη εις αυτούς· «Προ ολίγου σας είπα και δεν ακούσατε· γιατί θέλετε πάλι να ακούσετε τα ίδια; Μήπως και σεις θέλετε να γίνετε μαθητές του;»
Τον λοιδόρησαν τότε και του είπαν· «Συ είσαι μαθητής εκείνου· εμείς όμως είμεθα μαθητές του Μωυσέως. Εμείς ξέρουμε ότι στον Μωυσή μίλησε ο Θεός. Αυτός δεν γνωρίζουμε από πού έρχεται.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Πάλι, αυτό φαίνεται παράδοξο. Αν αυτός ο «Ιησούς» ήταν όντως Ιουδαίος, τότε γιατί δεν είπε απλώς, «Είμαι από την Ναζαρέτ» ή «Γεννήθηκα στην Βηθλεέμ»; Ωστόσο, εάν αυτός ήταν ο Απολλώνιος, τότε ίσως δεν ήθελε να ξέρουν ότι ήταν από την Καππαδοκία, ότι ήταν Ελληνοασσύριος και κατά συνέπεια αρχαίος εχθρός των Ιουδαίων.]
Απεκρίθη ο άνθρωπος και τους είπε· «Εδώ είναι το θαυμαστό· ότι σεις δεν ξέρετε από πού είναι, και ότι μου άνοιξε τους οφθαλμούς. Ξέρουμε όλοι ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει, αλλά αν κάποιος είναι θεοσεβής και το θέλημα του Θεού πράττει αυτόν ο Θεός ακούει. Από τότε που υπάρχει ο κόσμος δεν έχει ακουσθεί ποτέ ότι θεράπευσε κάποιος τους οφθαλμούς τυφλού εκ γενετής. Αν αυτός δεν ήτο σταλμένος από τον Θεό, ουδέν θα μπορούσε να κάνει.»
Εκείνοι του απάντησαν· «Εκ γενετής συ είσαι γεμάτος με αμαρτίες και συ διδάσκεις εμάς;»
Και τον έβγαλαν έξω [Απ’ τον Ναό, ΡΣ].
Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έβγαλαν έξω και όταν τον βρήκε, του είπε· «Συ πιστεύεις στον υιό του Θεού;»
Απεκρίθη εκείνος· «Και ποιος είναι Κύριε, για να πιστεύσω εις αυτόν;»
Του είπε δε ο Ιησούς· «Και τον είδες και αυτός που σου ομιλεί είναι.»
Αυτός είπε· «Πιστεύω, Κύριε»· και τον προσκύνησε.
Είπε τότε ο Ιησούς· «Εγώ ήλθα στον κόσμο αυτόν, δια να γίνει κρίσις, ώστε οι μη βλέποντες να δουν και οι βλέποντες να τυφλωθούν.»
Και άκουσαν αυτά μερικοί εκ των Φαρισαίων, που βρίσκονταν κοντά του, και του είπαν· «Μήπως είμεθα και εμείς τυφλοί;»
Τους είπε ο Ιησούς· «Εάν ήσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως που λέτε ότι βλέπουμε, η αμαρτία σας μένει.»
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
«Αληθώς σας λέγω, ότι εκείνος που δεν εισέρχεται εις την μάντρα των προβάτων από την θύρα, αλλά ανεβαίνει και πηδά, από άλλο μέρος, είναι κλέπτης και ληστής. Εκείνος όμως, ο οποίος εισέρχεται από την θύρα, είναι ο ποιμήν των προβάτων. Εις αυτόν ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα ακούν την φωνή του, και αυτός καλεί τα πρόβατα το καθένα με το όνομά του, και τα βγάζει έξω. Και όταν βγάλει τα πρόβατα, πηγαίνει εμπρός από αυτά και τα πρόβατα τον ακολουθούν, διότι γνωρίζουν την φωνή του. Ξένον όμως δεν ακολουθούν, αλλά φεύγουν από αυτόν, διότι δεν αναγνωρίζουν την φωνή των ξένων.»
Αυτήν την παραβολή τους είπε ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν τι σήμαιναν αυτά που τους έλεγε.
Είπε πάλι προς αυτούς ο Ιησούς· «Αληθώς σας λέγω, ότι εγώ είμαι η θύρα. Όσοι ήλθαν πριν από εμέ, ήσαν κλέπτες και ληστές· τα πρόβατα όμως δεν τους άκουσαν. Εγώ είμαι η θύρα. Μέσω εμού εάν εισέλθει κάποιος, θα σωθεί, και θα εισέλθει, και θα εξέλθει, και τροφή θα βρει. Ο κλέπτης δεν έρχεται, παρά μόνον δια να κλέψει και να σφάξει και να καταστρέψει. Εγώ όμως ήλθα, δια να έχουν ζωή, και με το παραπάνω. Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός και την ζωή του θυσιάζει υπέρ των προβάτων. Ο μισθωτός, που δεν είναι βοσκός, και δεν είναι δικά του τα πρόβατα, βλέπει τον λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει· και τότε ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο δε μισθωτός φεύγει, διότι είναι μισθωτός και δεν τον νοιάζει για τα πρόβατα. Εγώ είμαι ο καλός ποιμήν και γνωρίζω τα δικά μου πρόβατα και γνωρίζομαι από τα δικά μου. Όπως με γνωρίζει ο πατήρ και εγώ γνωρίζω τον πατέρα, και δίδω την ζωή μου χάριν των προβάτων. Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από αυτήν την αυλή· και εκείνα πρέπει να τα οδηγήσω και θα ακούσουν την φωνή μου και θα γίνει μία ποίμνη, και ένας ποιμήν. Δια τούτο ο πατήρ μου με αγαπά, διότι εγώ θυσιάζω την ζωή μου, δια να την πάρω και πάλιν. Κανείς δεν μου την αφαιρεί, αλλά εγώ από μόνος μου την καταθέτω· εξουσία έχω να την δώσω, και εξουσία έχω να την πάρω πάλιν· αυτήν την εντολή έλαβα από τον πατέρα μου.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Φαίνεται σχεδόν ότι αυτός ο «Μεσσίας» προσπαθούσε να διαχωρίσει τον εαυτό του από άλλους εγκληματίες «Μεσσίες» σαν τον κλέφτη και ληστή Ιησού Βαραββά, γιό του «Αββά» Ιωσήφ και της «Παρθένου» Μαρίας.]
Επήλθε πάλι διχογνωμία μεταξύ των Ιουδαίων. Έλεγαν πολλοί εξ αυτών· «Έχει δαιμόνιον και παραλογίζεται. Τι τον ακούτε;» Άλλοι έλεγαν· «Αυτά δεν είναι λόγια δαιμονιζομένου· μπορεί το δαιμόνιον ν’ ανοίγει μάτια τυφλών;»
Ήταν η εορτή των εγκαινίων εις τα Ιεροσόλυμα και ήτο χειμών. Και περπατούσε ο Ιησούς στο ιερό στην αυλή του Σολομώντος. Τον κύκλωσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι και του έλεγαν· «Έως πότε θα μας κρατάς σε αγωνία; Εάν συ είσαι ο Χριστός, πες το μας ξεκάθαρα.»
Απεκρίθη εις αυτούς ο Ιησούς· «Σας το είπα και δεν πιστεύετε. Τα έργα, τα οποία κάνω εν ονόματι του πατρός μου, αυτά μαρτυρούν περί εμού. Αλλά σεις δεν πιστεύετε. Διότι δεν ανήκετε εις τα πρόβατά μου, όπως σας είπα. Τα δικά μου πρόβατα ακούν την φωνή μου και εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν. Και εγώ τους δίδω αιωνία ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ και κανείς δεν θα τα αρπάξει από τα χέρια μου. Ο πατήρ μου που μου τα έχει δώσει είναι ανώτερος όλων, και ουδείς δύναται να αρπάξει εκ της χειρός του πατρός μου. Εγώ και ο πατήρ είμεθα ένα.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Η γνώμη μου είναι ότι με τον όρο «αιώνια ζωή» ο Απολλώνιος εννοούσε την βραχμανική πίστη στην μετενσάρκωση. Ο Απολλώνιος προσφάτως μιλούσε με τον Ιάρχα περί του ότι σε μια προηγούμενη ζωή ήταν ο ηρωικός Εύφορβος στον Τρωικό Πόλεμο κι ένας Αιγύπτιος βαρκάρης μετά από αυτό. Αυτό υπονοεί ότι το «πνεύμα» ή η «ψυχή» είναι αιώνια και βιώνει την «αιώνια ζωή» σε μια σειρά ανθρωπίνων ενσαρκώσεων, όχι με το να κάθεται απλώς πάνω σ’ ένα ουράνιο σύννεφο, παίζοντας μια άρπα μέχρι το τέλος του χρόνου.
«Ανάπτυξε μια γενναιόδωρη φύση ώστε να γίνεις Βασιλιάς των Βασιλέων. Αν δίνεις, τα πλούτη όλου του κόσμου είναι δικά σου. Αυτός είναι νόμος της φύσεως. Συνεπώς – δίνε, δίνε, δίνε. Βιοπορίζεσαι κερδίζοντας, αλλά ζεις δίνοντας. Πάντοτε δίνε, δίνε, δίνε. Αυτό είναι το μυστικό της αφθονίας και της θείας ζωής. Αυτή είναι η οδός του Θεού.» Σουάμι Σιβανάντα ] [...]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 20:24-29
Ο Θωμάς όμως, ένας εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους, όταν ήλθε ο Ιησούς [μετά την Ανάσταση, ΡΣ]. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές· «Είδαμε τον Κύριο.»
Εκείνος όμως είπε· «Εάν δεν δω εις τα χέρια του τον τύπο των ήλων, και δεν βάλω το δάκτυλό μου στον τύπο των ήλων, και δεν βάλω το χέρι μου εις την πλευρά του, δεν θα πιστεύσω.»
Και έπειτα από οκτώ ημέρες, ήσαν πάλιν οι μαθητές μέσα στο σπίτι, και ο Θωμάς μαζί τους. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς έξαφνα, κεκλεισμένων των θυρών, στάθηκε στο μέσον και είπε· «Ειρήνη υμίν.»
Έπειτα λέγει στον Θωμά· «Φέρε το δάκτυλο σου και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το εις την πλευρά μου, και μην γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός.»
Απεκρίθη τότε ο Θωμάς, «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου.»
Λέγει εις αυτόν ο Ιησούς· «Επίστευσες, διότι με είδες· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Οι μαθητές και η Μαρία Μαγδαληνή που είδαν τον Απολλώνιο (και ξέρουμε ότι ήταν ο Απολλώνιος λόγω της εικόνας στην Σινδόνη του Τορίνο) την τρίτη ημέρα, στην πραγματικότητα τον είδαν δύο ολόκληρες ημέρες μετά την σταύρωση. Προφανώς ο Απολλώνιος δεν εμφανίστηκε ξανά σ’ αυτούς για άλλες οχτώ μέρες. Αυτό θα ήταν αρκετό διάστημα για να προχωρήσει σημαντικά η ανάρρωσή του. Είναι σαφές ότι ο Πόντιος Πιλάτος και ο Καππαδόκης στρατιώτης Λογγίνος, ο επιβλέπων την σταύρωση, δεν θα επέτρεπαν ποτέ να υποφέρει ο μη Ιουδαίος Καππαδόκης Απολλώνιος, έστω και κατά προσέγγιση, όπως απεικόνισε το μαρτύριο του Ιησού ο Μελ Γκίμπσον στα Πάθη (τα οποία τώρα διανέμει σε μια επεξεργασμένη έκδοση του 2005, έχοντας περικόψει περίπου 15 λεπτά του βασανισμού).] [...]
Το δεύτερο μισό της ταινίας Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ξεκινά με την μετάβαση στην Ιερουσαλήμ με το γαϊδουράκι την Κυριακή των Βαΐων, όταν ο «Ιησούς» προκάλεσε μια αναταραχή στον Ναό και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών. Αυτή η ταραχή ίσως να μην ξεκίνησε από τον Απολλώνιο και τους οπαδούς του αλλά από τους οπαδούς του Ιησού Βαραββά, οι οποίοι ενδεχομένως συνελήφθησαν αμέσως, φυλακίστηκαν και καταδικάστηκαν σε σταυρικό θάνατο. Οι Ρωμαίοι απλώς δεν επέτρεπαν τέτοιου είδους «φασαρίες» στην Ιουδαία. Κατόπιν, για να απελευθερώσει τον «μεσσιανικό ηγέτη» τους Ιησού Βαραββά, ο Αρχιερέας Καϊάφας υποκίνησε κρυφά την προδοσία και σύλληψη του μη Ιουδαίου, Ναζαρηνού απατεώνα Απολλωνίου στον κήπο της Γεσθημανής. Ο προδότης Ιούδας θα μπορούσε να ήταν ο Ιούδας, αδερφός του Ιησού Βαραββά! Αργότερα ο Πιλάτος (ο οποίος δεν εύρισκε λόγο να σταυρώσει τον Απολλώνιο) αναγκάστηκε από τις περιστάσεις ν’ απολύσει τον Ιουδαίο ήρωα Ιησού Βαραββά με αντάλλαγμα την σταύρωση του «ψευδομεσσία» Απολλωνίου. Μετά έπλυνε τα χέρια του από την συνενοχή σ’ όλο αυτό το ρυπαρό επεισόδιο.
Σύμφωνα με τον Πήτερ Τζένιγκς, η μόνη διαφορά μεταξύ του Χριστού Ιησού/ Απολλωνίου και των άλλων Μεσσιών ήταν ότι μόνον οι οπαδοί του «Ιησού» ισχυρίζονταν ότι τον είχαν δει ζωντανό μετά την σταύρωση. Αλλά δεν υπήρξε «ανάσταση εκ νεκρών». Ο Απολλώνιος δεν πέθανε στον σταυρό. Υπήρξε μόνον μια «θαυματουργή ανάρρωση» από μια αποτυχημένη σταύρωση, και αυτή δεν ήταν η πρώτη γνωστή φορά που κάποιος επεβίωνε από την σταύρωση. Ο Απολλώνιος παραλίγο να πεθάνει, αλλά δεν πέθανε. Όπως αναφέρει το Κοράνι ο «Ισσά» («Ιησούς») «φάνηκε» σαν κάποιον που πέθανε.
Παρά την έλλειψη επίσημης παραδοχής του Βατικανού ότι το «ιερό λείψανο», το Σάβανο, είναι η ταφική σινδόνη του Ιησού, πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν παρ’ όλα αυτά στην γνησιότητα του Σαβάνου. Αλλά αφού η εικόνα στο Σάβανο είναι του Απολλωνίου από τα Τύανα, τότε πώς και γιατί βρέθηκε στο Σάβανο; Υπάρχει μόνον μία αναπόφευκτη απάντηση: Ο Απολλώνιος ήταν ο «ψευδομεσσίας» που σταυρώθηκε στον Γολγοθά. Και ο Ιησούς Βαραββάς ξέφυγε ατιμώρητος!
Ο Πήτερ Τζένιγκς ανέφερε ότι το Ευαγγέλιο του Θωμά (Δάμι) παρουσιάζει τον Ιησού ως ένα είδος «δασκάλου ζεν» και δεν αναφέρει ποτέ τον θάνατο και την ανάσταση. Ο Θωμάς έγραψε ένα πολύ διαφορετικό ευαγγέλιο από τις επιστολές του Παύλου. Σκοπός του Θωμά ήταν να διαβάσουμε απλώς αυτά τα «γνωστικά» ρητά του «Ιησού» (του «Κεχρισμένου»), να τα κατανοήσουμε, και ακολούθως να τα εφαρμόσουμε στην δική μας ζωή ώστε ν’ ανανεωθούμε ως άτομα.
Πρόκειται για μια κατά γράμμα εξιστόρηση του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, σαν να το διαβάζεις φωναχτά, αργά και επίτηδες, σε μια περίοδο τριών ωρών. Η τελευταία ώρα του τρίωρου Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου απεικονίζει ό,τι σκηνοθέτησε ο Μελ Γκίμπσον στις δύο ώρες των Παθών του Χριστού. Αν και τα σκηνικά φαίνονταν αυθεντικά και στις δύο ταινίες (Ιταλία τα Πάθη, Ισπανία ο Ιωάννης), στα Πάθη οι ενδυμασίες φαίνονταν πιο αυθεντικές.
Ήταν θρίαμβος του κινηματογράφου το ότι ο Μελ Γκίμπσον γύρισε τα Πάθη στις αρχικές γλώσσες λατινικά, αραμαϊκά και εβραϊκά, με υποτίτλους για τους θεατές. Ως γλωσσομαθής, ήμουν ιδιαιτέρως εντυπωσιασμένος με αυτήν την απόχρωση της παραγωγής. Το ξέρατε ότι αρχικώς ο Γκίμπσον σκεφτόταν να μην βάλει καν υποτίτλους, αλλά ν’ αφήσει το κοινό να σχηματίσει τις δικές του ερμηνείες βάσει της δικής του εξοικείωσης με τις Γραφές; Αλλά χαίρομαι που τελικώς έβαλε υποτίτλους.
Ο Κρίστοφερ Πλάμερ είναι ο αφηγητής στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, το οποίο γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Αλλά όπου ο Ιωάννης παρέθετε τα λόγια κάποιου, αυτές τις γραμμές τις έλεγε ο/η ηθοποιός, μεταξύ της αφήγησης των μη διαλεκτικών τμημάτων του ευαγγελίου από τον Πλάμερ. Ήταν στην κυριολεξία στίχο με στίχο, ακόμη και το «ο Ιησούς έκλαψε». Παράδειγμα:
Αφηγητής Πλάμερ: Και ο Αρχιερέας είπε στον Ιησού.
Αρχιερέας: Από πού είσαι;
Αφηγητής Πλάμερ: Και ο Ιησούς τους είπε.
Και ούτω καθ’ εξής. Πράγματι δούλεψε πολύ καλά, και ήταν η τέλεια τεχνική για μια τέτοια κυριολεκτική κινηματογραφική μεταφορά του ευαγγελίου, λέξη προς λέξη.
Ο Χένρυ Ίαν Κιούζικ υποδύθηκε τον Ιησού στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, και ο Τζέιμς Καβιέζελ στα Πάθη. Ή μήπως πρέπει να πω ότι αμφότεροι υποδύθηκαν τον Απολλώνιο από τα Τύανα; Αμφότεροι Καβιέζελ και Κιούζικ είχαν την κατάλληλη γενειάδα, σαν αυτήν του Απολλωνίου που βλέπουμε στις προτομές στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στην Ιταλία, όπως και στα πρώιμα Μανδήλια του «Ιησού Χριστού». Συμπτωματικά, έμοιαζαν και στην πραγματικότητα οι δύο ηθοποιοί Κιούζικ και Καβιέζελ. Βλέποντας το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τόσο σύντομα μετά τα Πάθη, ένοιωθα μερικές φορές ότι έβλεπα μια άλλη εκδοχή της ίδιας ταινίας. Ήταν μια ευχάριστη οπτική ψευδαίσθηση· και θα πρότεινα ότι αν δεν έχετε δει καμμία εξ αυτών, προσπαθήστε να δείτε το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο πριν από τα Πάθη του Χριστού. [...]
Προσέξτε στην παράθεση παρακάτω ότι ο συγγραφέας Ιωάννης φαίνεται να διακρίνει κατ’ επανάληψη τους «Ιουδαίους» απ’ τον «Ιησού», σχεδόν σαν να μην ήταν Ιουδαίος ο Ιησούς. Γιατί δεν έγραψε ο Ιωάννης ότι οι «ιερείς» ανησυχούσαν για τον Ιησού αντί του «οι Ιουδαίοι» ανησυχούσαν;
Μετά τις εισαγωγικές φιλοσοφικές παρατηρήσεις απ’ τον αφηγητή Κρίστοφερ Πλάμερ, με παρασκήνιο πανοραμικές λήψεις τοπίων, το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ξεκινά με την άφιξη μιας αντιπροσωπείας Φαρισαίων στον Ιορδάνη ποταμό για να ρωτήσουν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή για την διακονία του και αν θεωρούσε τον εαυτό του «Μεσσία». Αυτοί οι προνομιούχοι Αρχιερείς και Φαρισαίοι δεν ήταν δημοφιλείς στις φτωχές ιουδαϊκές μάζες και γίνονταν συχνά στόχοι διαδηλώσεων από προσκυνητές του Πάσχα. Οι Φαρισαίοι ήταν πάντοτε καχύποπτοι για ταραχοποιούς οι οποίοι ίσως αναστάτωναν το καθεστώς με τους Ρωμαίους και ήθελαν να τους κλείνουν το στόμα. Έτσι ξεκινάει και το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Σε κανένα από αυτά τα ευαγγέλια δεν αναφέρεται η ζωή του Ιησού ή του Ιωάννη του Βαπτιστή πριν απ’ το 26 ΚΕ. Μόνον τα Ευαγγέλια Ματθαίου και Λουκά πραγματεύονται την παιδική ηλικία του Ιησού. Και μόνον το Ευαγγέλιο του Λουκά αφηγείται την γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή, εξαδέλφου του Ιησού, γιού του Αρχιερέως Ζαχαρία και της Ελισάβετ, συγγενή της Μαρίας. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εθεωρείτο τόσο άγιος άνδρας και «προφήτης», αν όχι «Μεσσίας», που τον τιμούσαν με τον τίτλο του «Ναζαρίτη». Μόνον άλλοι δύο άνδρες στην ιστορία του Ισραήλ, ο Σαμψών και ο Σαμουήλ, είχαν ονομαστεί «Ναζαρίτες». Ακόμη και ο «Ιησούς από την Ναζαρέτ» δεν εθεωρείτο «Ναζαρίτης». [...]
Ας επαναλάβω το ακόλουθο μοναδικό σενάριο. Ο Ιουδαίος Αρχιερέας Ζαχαρίας ήταν μάλλον ο αδελφός ή ο εξάδελφος του Ιωσήφ, επίσης ιερέα ή «Ηγουμένου» (Αββάς αραμαϊστί). Ο Ζαχαρίας νυμφεύθηκε την Ελισάβετ και έκανε έναν γιό ο οποίος έγινε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Ιωσήφ νυμφεύθηκε την Μαρία και έκανε τον Ιησού Βαρ αββά (γιό του Αββά) και τους αδερφούς του, Ιάκωβο Δίκαιο και Ιούδα. Ο Ιησούς και ο Ιωάννης γεννήθηκαν το 3 ΠΚΕ (με 6 μήνες διαφορά), και λεγόταν και για τους δύο ότι πατέρας τους ήταν ο «Κύριος». Ο «Ιησούς Βαραββάς από την Ναζαρέτ» μεγάλωσε κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας. Ο Ιωάννης μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ· αλλά όταν ενηλικιώθηκε, πήγε στην «ερημιά» του Ιορδάνη για να ηγηθεί του πολιτικού του κινήματος εναντίον των Ρωμαίων και να περιμένει τον επερχόμενο «Μεσσία». Βλέπε Κεφάλαιο 12. [...]
Η Ναζαρέτ του Ιησού Βαραββά ήταν ένα θερμοκήπιο αντιρωμαϊκών επαναστατικών ενεργειών. Το 6 ΚΕ, μόλις 4 μίλια από την Ναζαρέτ, έγινε μια ιουδαϊκή εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων στην πόλη Σεπφωρίς. Οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την πόλη και σταύρωσαν εκατοντάδες κατοίκους. Ο Ιησούς, 9 ετών, θα γνώριζε σίγουρα αυτό το γεγονός. Αμέσως οι Ρωμαίοι διόρισαν τον 17χρονο Ηρώδη Αντύπα ως τον Ιουδαίο «βασιλιά ανδρείκελο» τους για να διοικήσει την αναδομημένη σε ρωμαϊκό ρυθμό βασιλική πόλη Σεπφωρίς. [...]
Πριν, κατά, και μετά την εποχή του «Ιησού από την Ναζαρέτ», υπήρξαν 7-8 «Μεσσίες» που ήλθαν και παρήλθαν. Ο τελευταίος ήταν ο Βαρ Κοχβά ο οποίος ηγήθηκε της στάσης εναντίον της Ρώμης το 132 ΚΕ, την οποία τελικώς κατέπνιξε ο Αυτοκράτορας Αδριανός το 135 ΚΕ, προκαλώντας την «Ιουδαϊκή Διασπορά» από την Παλαιστίνη, όταν οι περισσότεροι Ιουδαίοι μετανάστευσαν στην Αρμενία και την Ρωσία και από εκεί σε Ευρώπη και Αμερική. [...]
Ο Ιησούς θα ήταν πολιτικός σύμμαχος του εξαδέλφου του Ιωάννη, ο οποίος βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό ως σημείο αλληλεγγύης στην επανάστασή τους, όπως ήταν. Ο Ιησούς και οι οπαδοί του επίσης βάπτιζαν στον Ιορδάνη. Αμφότεροι Ιησούς και Ιωάννης εθεωρούντο «Μεσσίες» οι οποίοι θα «λύτρωναν» (ή θα «έσωζαν») τον λαό τους από την κυριαρχία της Ρώμης. Το 29 ΚΕ η Ρώμη συνέλαβε τον Ιωάννη και τον εκτέλεσε. Αυτό άφησε τον Ιησού Βαραββά υπεύθυνο για όλα, μαζί με τους αδελφούς του Ιάκωβο και Ιούδα. Ο Ιησούς Βαραββάς συνέχισε να ταλαιπωρεί τους Ρωμαίους και τους Ιουδαίους Αρχιερείς με τις επαναστατικές του ενέργειες, οι οποίες περιελάμβαναν ληστείες και κλοπές, μάλλον για να χρηματοδοτήσει εν μέρει τις δραστηριότητες του.
Εν τω μεταξύ, ο Απολλώνιος (επίσης γεννηθείς το 3 ΠΚΕ από έναν «ουράνιο πατέρα», τον Έλληνα Θαλάσσιο Θεό Πρωτέα) είχε ολοκληρώσει την Πυθαγόρειο πενταετή σιωπή του το 23 ΚΕ και ξεκίνησε το ταξίδι για την Ινδία, σταματώντας πρώτα για τον χειμώνα στην Βαβυλώνα μαζί με τον Δάμι από την Νινευή, τον συνταξιδιώτη και γραφέα του. Ο Δάμις γεννήθηκε περί το 1 ΚΕ. Ο Απολλώνιος και ο Δάμις έφτασαν στο παλάτι του Βασιλιά Φραώτη στην Τάξιλα της Ινδίας το 25 ΚΕ και επέστρεψαν στην Βαβυλώνα το καλοκαίρι του 26 ΚΕ, την ίδια χρονιά που ο Πόντιος Πιλάτος διορίστηκε Ρωμαίος Επίτροπος στην Ιουδαία και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ξεκίνησε την επαναστατική του διακονία στον Ιορδάνη.
Ο Απολλώνιος και ο Δάμις ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής στην Αντιόχεια και τα Τύανα το 27 ΚΕ. Από την Αντιόχεια, έκαναν μια παράκαμψη προς τα νότια στην Γαλιλαία, όπως περιγράφηκε, μάλλον για να επισκεφτούν τους ασκητικούς Εσσηνούς οι οποίοι ζούσαν κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας και ήταν μια κυρίαρχη ιουδαϊκή «αίρεση» ή «σχίσμα» της ίδιας «γνωστικής» σχολής με τον Απολλώνιο. Αν και ο Φιλόστρατος δεν αναφέρει αυτό το ταξίδι στην Γαλιλαία στον Βίο Απολλωνίου Τυανέως, σίγουρα έγινε αυτή η επίσκεψη στην Παλαιστίνη διότι η εικόνα στο Σάβανο του Τορίνο είναι του Απολλωνίου από τα Τύανα.
Ο Ιησούς της Καινής Διαθήκης λέγεται ότι είχε έναν «δίδυμο αδελφό» ονόματι Θωμά. Ωστόσο, αυτός ο «δίδυμος αδελφός» δεν αναφέρεται ποτέ μαζί με τους άλλους αδελφούς Ιάκωβο και Ιούδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όπως θα δούμε στο Κεφάλαιο 14 το όνομα «Δάμις» είναι γλωσσολογικώς ταυτόσημο με το «Θωμάς», έτσι αναμφίβολα ο Δάμις ήταν γνωστός στην Παλαιστίνη ως «Θωμάς», ο συνεχής συνοδός και «δίδυμος» του Απολλωνίου, ο οποίος ήταν ένας Εσσηνός «ψευδο-Μεσσίας» χωρίς την παραμικρή σχέση με τους Ιησού, Ιάκωβο και Ιούδα «Βαρ Αββά»!
Σ’ αυτό το σημείο θα συνεχίσω με άμεσες παραθέσεις από την Αναθεωρημένη Κλασική Έκδοση της Καινής Διαθήκης, με διάσπαρτα σχόλια.
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 (Αποσπάσματα)
Έφυγε τότε ο άνθρωπος και ανήγγειλε στους Ιουδαίους, ότι αυτός ο οποίος τον θεράπευσε ήταν ο Ιησούς. Και γι’ αυτό οι Ιουδαίοι κατεδίωκαν τον Ιησού, διότι αυτό το έκανε την ημέρα του Σαββάτου. Ο Ιησούς απεκρίθη προς αυτούς «ο πατήρ μου εργάζεται ακόμη, εργάζομαι και εγώ».
Για τούτο ζητούσαν ακόμη περισσότερο οι Ιουδαίοι να τον φονεύσουν, διότι όχι μόνον κατέλυε το Σάββατο αλλά και έλεγε πατέρα τον Θεό, κάνοντας τον εαυτό του ίσο του Θεού.
[ΣΧΟΛΙΟ: Ο Απολλώνιος από τα Τύανα ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι είναι «θεός». Ζούσε την ασκητική του ζωή ως «αγαθός» διότι ένοιωθε ότι μόνον οι «αγαθοί» μπορούν να γίνουν «σαν θεοί».]
Τότε ο Ιησούς τους είπε, «Αληθώς σας λέγω, ότι δεν μπορεί ο υιός να πράττει μόνος του τίποτε, εάν δεν βλέπει τον πατέρα να πράττει· όπως πράττει ο πατήρ, ομοίως πράττει και ο υιός.» […]
«Αληθώς σας λέγω, ότι έρχεται η ώρα, και είναι τώρα, που οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή του υιού του Θεού, και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν. Διότι όπως ο πατήρ έχει ζωή μέσα του, έτσι έδωκε και στον υιό ζωή μέσα του, και του έδωκε την εξουσία να κρίνει, διότι είναι υιός του ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· έρχεται η ώρα που όλοι οι νεκροί στα μνήματα θ’ ακούσουν την φωνή και θα εκπορευτούν, όσοι έπραξαν τα αγαθά, στην ανάσταση της ζωής, όσοι έπραξαν τα κακά στην ανάσταση της κρίσεως.» […]
[ΣΧΟΛΙΟ: Αυτό δείχνει σαφώς ότι ο Ιησούς, και αργότερα ο Παύλος, πίστευε ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει.]
«Ερευνάτε τας γραφάς, διότι πιστεύετε ότι με αυτές έχετε αιώνια ζωή· και είναι αυτές που μαρτυρούν για εμένα· αλλά εσείς, δεν θέλετε να έλθετε προς εμέ, για να έχετε ζωή. Εγώ δεν λαμβάνω δόξα απ’ τους ανθρώπους. Αλλά γνωρίζω ότι δεν έχετε μέσα σας την αγάπη του Θεού. Ήλθα εξ ονόματος του πατρός μου και δεν με δέχεσθε· εάν όμως έλθει κάποιος άλλος εξ ονόματός του, θα τον δεχθήτε. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύσετε, όταν λαμβάνετε δόξα ο ένας από τον άλλον και δεν ζητείτε την δόξα, η οποία προέρχεται από τον ένα και μόνο Θεό; Μην νομίζετε ότι εγώ θα σας κατηγορήσω στον πατέρα· είναι ο Μωυσής που σας κατηγορεί, στον οποίο έχετε στηρίξει τις ελπίδες σας. Εάν πιστεύατε στον Μωυσή, θα πιστεύατε και σε μένα, διότι εκείνος για μένα έγραψε. Αν όμως τα γραμμένα από εκείνον δεν πιστεύετε, πώς θα πιστεύσετε τα δικά μου λόγια;»
[ΣΧΟΛΙΟ: «Η προσευχή πρέπει να είναι η αμόλυντη προσφορά της καρδιάς και μολύνεται όταν περνάει απ’ τα χείλη.» Απολλώνιος από τα Τύανα.]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
Στο μέσον της εορτής, ανέβηκε ο Ιησούς στον ναό και δίδασκε. Οι Ιουδαίοι θαύμαζαν και έλεγαν, «Πώς αυτός γνωρίζει γράμματα, χωρίς να έχει μαθητεύσει ποτέ;»
[ΣΧΟΛΙΟ: Ο Απολλώνιος είπε κάποτε στον Δάμι ότι καταλάβαινε όλες τις ξένες γλώσσες χωρίς να τις έχει μελετήσει ποτέ! ]
Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε, «Οι διδαχές δεν είναι δικές μου, αλλά εκείνου που με έστειλε· όποιος θέλει να πράξει το θέλημα του, θα ξέρει αν η διδαχή προέρχεται από τον Θεό ή αν μιλώ από μόνος μου. Αυτός που μιλάει από μόνος του επιζητεί την δική του δόξα, αυτός όμως που ζητεί την δόξα εκείνου που τον έχει στείλει, είναι αληθινός, και δεν υπάρχει σ’ αυτόν αδικία. Δεν σας έδωσε ο Μωυσής τον νόμο; Και ουδείς από σας τον τηρεί. Γιατί ζητάτε να με σκοτώσετε;»
Ο όχλος είπε: «Δαιμόνιον έχεις. Ποιος θέλει να σε σκοτώσει;»
Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε, «ένα έργο εποίησα και θαυμάσατε. Ο Μωυσής σάς έδωσε την περιτομή, όχι ότι προέρχεται απ’ τον Μωυσή αλλά απ’ τους πατέρες, και το Σάββατο περιτέμνετε κάποιον. Αν λοιπόν περιτέμνεται κάποιος το Σάββατο για να μην καταλυθεί ο νόμος του Μωυσή, εσείς βγάζετε την χολή σας επάνω μου διότι θεράπευσα κάποιον [τον παράλυτο στην κολυμβήθρα, ΡΣ] το Σάββατο! Μην κρίνετε από τα εξωτερικά, αλλά να κρίνετε με δικαία κρίση».
[ΣΧΟΛΙΟ: Παρεμπιπτόντως αναρωτιέσαι, εάν θεραπεύοντας ο «Ιησούς» τον παράλυτο στην κολυμβήθρα, αποκατέστησε θαυματουργικώς την ακροβυστία του. Εάν όχι, τότε γιατί ένας περιτετμημένος Ιουδαίος Ιησούς θα παρέθετε αυτό το άσχετο επιχείρημα; Ο Απολλώνιος όμως, δεν ήταν περιτετμημένος, και επομένως όταν αργότερα τον έγδυσαν οι Ιουδαίοι, θα ήξεραν ότι δεν ήταν ένας εξ αυτών.]
Κάποιοι εκ των Ιεροσολυμιτών έλεγαν, «Αυτόν δεν ψάχνουν να φονεύσουν; Και να που μιλάει με παρρησία και δεν του λένε τίποτα. Μήπως σωστά κατάλαβαν οι άρχοντες ότι αυτός είναι αληθώς ο Χριστός; Αλλά αυτός ξέρουμε από πού έρχεται· όταν έλθει ο Χριστός ουδείς θα ξέρει από πού θα είναι.»
Φώναξε λοιπόν ο Ιησούς καθώς δίδασκε στο ιερό, «Ξέρετε ποιος είμαι και από πού έρχομαι· αλλά δεν ήρθα μόνος μου, αλλά είναι αληθινός αυτός που μ’ έστειλε, και αυτόν δεν τον ξέρετε. Εγώ τον ξέρω, διότι έρχομαι από εκείνον, και εκείνος με απέστειλε.»
Ζητούσαν τότε να τον συλλάβουν· αλλά ουδείς άπλωσε χέρι πάνω του, διότι δεν είχε έρθει η ώρα του. Πολλοί εκ του λαού πίστεψαν σ’ αυτόν και έλεγαν, «Όταν έλθει ο Χριστός, μήπως θα ποιήσει περισσότερα σημεία από αυτόν;»
Άκουσαν οι Φαρισαίοι τον λαό να μουρμουρίζει περί αυτού και οι αρχιερείς και Φαρισαίοι έστειλαν υπηρέτες να τον πιάσουν. Είπε τότε ο Ιησούς, «Θα είμαι μαζί σας για λίγο ακόμα και θα γυρίσω σ’ αυτόν ο οποίος με απέστειλε· θα με ζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε· διότι εκεί που πηγαίνω δεν μπορείτε να έλθετε.»
Είπαν οι Ιουδαίοι μεταξύ των, «Πού θα πάει αυτός και δεν θα τον βρούμε; Μήπως στην διασπορά των Ελλήνων για να διδάξει τους Έλληνες; Τι εννοεί όταν λέει “θα με ζητήσετε αλλά δεν θα με βρείτε· διότι εκεί που πηγαίνω δεν μπορείτε να έλθετε”;»
[ΣΧΟΛΙΟ: Η έναρξη της Ιουδαϊκής «Διασποράς» χρονολογείται επισήμως μετά την πολιορκία και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 135 ΚΕ από τον Αυτοκράτορα Αδριανό, στου οποίου το παλάτι, τυχαία, υπήρχαν μαρμάρινα αγάλματα του «Ιησού» και του Απολλωνίου, ίσως τα ίδια ακριβώς μ’ αυτά που εκτίθενται τώρα στο Εθνικό Μουσείο στην Νάπολη. Βλέπε Εικόνες 2 & 4. Έτσι, είναι παράδοξο να διαβάζουμε εδώ για «διασπορά» των Ιουδαίων τόσο πρώιμα όσο το 28-29 ΚΕ. Αλλά ίσως από τότε, οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να απλώνονται και να «διασκορπίζονται» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ίσως δεν ήθελαν να είναι μέρος της, αλλά αφού ήταν, εκμεταλλεύτηκαν πλήρως την απεριόριστη μετακίνηση η οποία ήταν διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες καθ’ όλη την έκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.]
Την τελευταία μεγάλη μέρα της εορτής, στάθηκε ο Ιησούς και φώναξε, «Εάν κάποιος διψά, ας έρθει σε μένα να πιεί. Ο πιστεύων εις εμέ, όπως είπε η γραφή, “ποταμοί ύδατος ζώντος θα ρεύσουν εκ της κοιλίας του”». Αυτό το είπε για το Πνεύμα, το οποίο θα ελάμβαναν όσοι πιστέψουν σ’ αυτόν· το Πνεύμα δεν είχε δοθεί, διότι ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξασθεί.
Πολλοί εκ του λαού ακούγοντας αυτά είπαν, «Αυτός είναι αληθώς ο προφήτης». Άλλοι έλεγαν, «Αυτός είναι ο Χριστός». Αλλά κάποιοι έλεγαν «Από την Γαλιλαία θα έρθει ο Χριστός; Δεν λέει η Γραφή ότι ο Χριστός θα έλθει εκ σπέρματος Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου ήταν ο Δαβίδ;» Προέκυψε έτσι εξ αιτίας του διχογνωμία στον λαό. Κάποιοι ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά ουδείς τόλμησε να απλώσει το χέρι του.
[ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ βρίσκουμε μια άκρως σημαντική εσωτερική αντίφαση. Εάν ο «Ιησούς» προσπαθούσε να τους πείσει ότι ήταν «εκ του Πατρός» (βαρ αββάς), τότε γιατί δεν τους διέκοψε σ’ αυτό το σημείο για να τους πει ότι είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ; Ο Απολλώνιος αντιθέτως, δεν θα ήξερε ότι ο Ιησούς Βαραββάς είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ, και δεν θα σκεφτόταν να σχολιάσει την Βηθλεέμ. Θα υπέθετε ότι – από την σκοπιά των Ιουδαίων! – νόμιζαν ότι είχε έρθει απ’ την Γαλιλαία, διότι πράγματι, ο Απολλώνιος είχε ταξιδέψει εκεί από την Γαλιλαία! Και ίσως η καππαδοασσυριακή αραμαϊκή διάλεκτος που μιλούσε έμοιαζε περισσότερο με την αραμαϊκή της Γαλιλαίας παρά με της Ιουδαίας.]
Επέστρεψαν λοιπόν οι υπηρέτες στους αρχιερείς και στους Φαρισαίους οι οποίοι τους είπαν, «Γιατί δεν τον φέρατε εδώ;»
Οι υπηρέτες απάντησαν, «Ουδείς έως τώρα μίλησε όπως μιλάει αυτός!»
Οι Φαρισαίοι τούς είπαν, «Μήπως πλανηθήκατε και εσείς; Μήπως πίστεψε σ’ εκείνον κάποιος απ’ τους άρχοντες ή τους Φαρισαίους; Αλλά επικατάρατος αυτός ο όχλος, που δεν ξέρει τον νόμο!»
Τους λέγει τότε ο Νικόδημος, ο οποίος τον είχε επισκεφτεί [τον Ιησού] νύχτα, και ήταν ένας εξ αυτών [των αρχιερέων], «Μήπως ο νόμος μας κρίνει έναν άνθρωπο χωρίς να τον ακούσει πρώτα και να μάθει τι κάνει;»
Εκείνοι απάντησαν, «Είσαι και εσύ από την Γαλιλαία; Ψάξε και θα δεις ότι προφήτης δεν έχει βγει απ’ την Γαλιλαία.»
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Πάλιν, μίλησε προς αυτούς ο Ιησούς λέγων, «εγώ ειμί το φως του κόσμου· εκείνος που με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής.»
Είπαν τότε προς αυτόν οι Φαρισαίοι, «Συ δίδεις μόνος σου μαρτυρία δια τον εαυτό σου· Η μαρτυρία σου δεν είναι αληθινή.»
Απεκρίθη ο Ιησούς και τους είπε, «Και αν ακόμη εγώ μαρτυρώ δια τον εαυτόν μου, η μαρτυρία μου είναι αληθινή, διότι γνωρίζω από πού ήλθα και πού υπάγω, εσείς όμως δεν γνωρίζετε από πού έρχομαι και πού πηγαίνω. Σεις κρίνετε από την σάρκα, εγώ δεν κρίνω κανένα. Και εάν ακόμη κρίνω, η κρίσις μου είναι αληθινή, διότι δεν κρίνω μόνος, αλλά είμεθα εγώ και ο πατήρ, ο οποίος με έστειλε. Στον νόμο σας είναι γραμμένο, ότι η μαρτυρία δύο ανθρώπων είναι αληθινή· εγώ είμαι μάρτυρας δια τον εαυτόν μου και μαρτυρεί περί εμού ο πατήρ, ο οποίος με έστειλε.»
Τότε του είπαν, «Πού είναι ο πατήρ σου;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «ούτε εμένα γνωρίζετε ούτε τον πατέρα μου· εάν με ξέρατε, θα γνωρίζατε και τον πατέρα μου.»
Αυτά τα λόγια είπε ο Ιησούς κοντά στο θησαυροφυλάκιο, διδάσκων στο ιερό· και ουδείς τον συνέλαβε, διότι δεν είχε έλθει ακόμη η ώρα του.
Είπε πάλιν εις αυτούς ο Ιησούς, «εγώ υπάγω και θα με αναζητήσετε και θα αποθάνετε με την αμαρτία σας· εκεί που πηγαίνω, δεν μπορείτε σεις να έλθετε.»
Έλεγαν τότε οι Ιουδαίοι, «Μήπως θανατώσει τον εαυτό του; Διότι λέγει, ότι εκεί που πηγαίνω, σεις δεν μπορείτε να έλθετε.»
Και είπε προς αυτούς, «Είσθε από κάτω, εγώ είμαι εκ των άνω· είσθε από τούτο τον κόσμο, εγώ δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο. Σας είπα ότι θα αποθάνετε με τις αμαρτίες σας· αν δεν πιστεύσετε ότι εγώ είμαι, θα αποθάνετε με τις αμαρτίες σας.
Είπαν τότε προς αυτόν, «Ποιος είσαι συ;»
Και είπε εις αυτούς ο Ιησούς, «Είμαι εξ αρχής ό,τι σας λέγω. Έχω πολλά να πω και να κρίνω δια εσάς· αλλά αυτός που με έστειλε είναι αληθής, και αυτά που άκουσα από εκείνον, αυτά λέγω στον κόσμο.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Καθώς τα αντέγραφα αυτά αναρωτιόμουν γιατί υπάρχει αυτή η έμφαση στον «πατέρα» και «αυτόν που με έστειλε». Άραγε αυτό αναφέρεται σε κάποιο απροσδιόριστο άτομο όπως τον Βασιλιά των Ταξίλων Φραώτη, τον Σοφό Βραχμάνο Ιάρχα, ή ακόμη και τον Βαβυλώνιο Πρίγκιπα Βαρδάνη; ]
Εκείνοι δεν αντελήφθησαν ότι τους μιλούσε για τον πατέρα.
Είπε τότε προς αυτούς ο Ιησούς, «Όταν υψώσετε τον υιό του ανθρώπου, τότε θα μάθετε ότι εγώ είμαι, και από μόνος μου δεν κάνω τίποτε, αλλά όπως με δίδαξε ο πατήρ μου, αυτά λέγω. Και εκείνος που με έστειλε, είναι μαζί μου· δεν με άφησε ποτέ μόνον, διότι εγώ πράττω πάντοτε αυτά που του είναι ευάρεστα.»
Λέγοντας αυτά, πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν.
Προς τους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν πιστέψει, είπε ο Ιησούς, «Εάν εσείς μείνετε ακλόνητοι εις τον λόγο μου, είσθε αληθινοί μαθητές μου, και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.»
Εκείνοι του είπαν, «Εμείς είμεθα απόγονοι του Αβραάμ και ποτέ έως τώρα δεν γίναμε δούλοι σε κανένα· πώς λοιπόν συ λέγεις ότι θα γίνετε ελεύθεροι;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «Αληθώς σας λέγω, ότι πας ποιών την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας. Ο δούλος δεν μένει εις την οικία ες αεί· ο υιός όμως μένει ες αεί. Εάν λοιπόν ο υιός σάς ελευθερώσει, τότε θα είσθε όντως ελεύθεροι. Γνωρίζω ότι είσθε απόγονοι του Αβραάμ· αλλά ζητείτε να με φονεύσετε διότι ο λόγος μου δεν βρίσκει χώρο μέσα σας. Εγώ εκείνο που έχω ιδεί πλησίον του πατρός μου λέγω· και εσείς κάνετε αυτό που μάθατε απ’ τον δικό σας πατέρα.»
Εκείνοι του είπαν, «Ο πατήρ μας είναι ο Αβραάμ.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ πάλι βρίσκουμε μια σχεδόν αντιφατική ιδέα, διαχωρίζουσα τους «Ιουδαίους» απ’ τον «Ιησού». Ο Αβραάμ θα ήταν επίσης πατέρας του Ιησού, εάν ο Ιησούς ήταν Ιουδαίος. Γιατί λοιπόν υπάρχει αυτή η διάκριση «εμείς» και οι «άλλοι», όπως λέμε; ]
Λέγει σ’ αυτούς ο Ιησούς, «Εάν πράγματι ήσασταν τέκνα του Αβραάμ, θα κάνατε τα έργα του Αβραάμ. Τώρα όμως ζητείτε να με σκοτώσετε, κάποιον που σας είπε την αλήθεια την οποία άκουσε απ’ τον Θεό· αυτό δεν το έκανε ο Αβραάμ.»
Είπαν εις αυτόν, «Εμείς δεν γεννηθήκαμε από πορνεία· έναν πατέρα έχουμε, τον Θεό.»
Είπε σ’ αυτούς ο Ιησούς, «Εάν ο Θεός ήτο πατήρ σας, θα με αγαπούσατε· διότι εγώ εξήλθα εκ του Θεού και έφτασα εδώ· δεν ήλθα από μόνος μου, αλλά με έστειλε εκείνος. Γιατί δεν κατανοείτε την διδασκαλία μου; Διότι δεν αντέχετε να ακούσετε τα λόγια μου. Σεις έχετε πατέρα τον διάβολο, και τις επιθυμίες του πατρός σας θέλετε να κάνετε. Εκείνος από την αρχή ήτο ανθρωποκτόνος και ποτέ δεν έχει σταθεί στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του. Όταν ψεύδεται, ομιλεί εξ ιδίων, διότι είναι ψεύτης, και ο πατήρ του ψεύδους. Εγώ όμως λέγω την αλήθεια, και δεν με πιστεύετε. Ποιος από σας με ελέγχει για αμαρτία; Εάν λέγω την αλήθεια, γιατί δεν με πιστεύετε; Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό, ακούει τα λόγια του Θεού· γι’ αυτό και δεν ακούτε, διότι δεν είσθε από τον Θεό.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Αυτή η σκηνή ήταν αρκετά δραματική στην ταινία. Βρέθηκα να σκέφτομαι ότι εάν ο Απολλώνιος τα είπε αυτά στους Ιουδαίους, πήγαινε γυρεύοντας. Η έκδοση της Καινής Διαθήκης που χρησιμοποίησαν στην ταινία είναι διαφορετική από την Αναθεωρημένη Κλασική Έκδοση που έχω· αλλά στην ταινία ο Ιησούς φωνάζει δυνατά, «Είστε τέκνα του πατρός σας, του Διαβόλου! […] Είναι ψεύτης και ο πατέρας όλων των ψεμμάτων!» Η ταινία παρουσιάζει αυτή την σκηνή ως μια θυμωμένη αντιπαράθεση μεταξύ Ιησού και Αρχιερέων.] [...]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9
Και καθώς περνούσε, είδε έναν τυφλό εκ γενετής. Και τον ρώτησαν οι μαθητές του λέγοντες, «Διδάσκαλε, ποιος ημάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, δια να γεννηθεί τυφλός;»
Απεκρίθη ο Ιησούς, «Ούτε αυτός ημάρτησε ούτε οι γονείς του. Αλλά γεννήθηκε τυφλός, δια να φανερωθούν τα έργα του Θεού. Εγώ πρέπει να ποιώ τα έργα αυτού που μ’ έστειλε, έως ότου είναι ημέρα. Έρχεται η νύκτα, και ουδείς θα μπορεί να εργαστεί. Όσο ευρίσκομαι στον κόσμο, είμαι το φως του κόσμου.»
Λέγοντας αυτά έφτυσε κάτω, έκαμε πηλό και έβαλε τον πηλό στους οφθαλμούς του τυφλού. Και του είπε· «Πήγαινε και νίψου εις την κολυμβήθρα του Σιλωάμ», το οποίο σημαίνει απεσταλμένος. Επήγε τότε εκείνος και πλύθηκε και γύρισε βλέπων. Οι γείτονες, και όσοι τον ήξεραν προηγουμένως ότι ήτο τυφλός, έλεγαν· «Δεν είναι αυτός, που καθόταν και ζητιάνευε;» Άλλοι έλεγαν ότι αυτός είναι· άλλοι ότι είναι κάποιος άλλος, όμοιος με αυτόν.
Εκείνος όμως έλεγε ότι «Εγώ είμαι.»
Τον ρωτούσαν εκείνοι «Πώς ανοίχθηκαν οι οφθαλμοί σου;»
Απεκρίθη εκείνος και είπε· «Ένας άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς, έκαμε πηλό, μου άλειψε τους οφθαλμούς και μου είπε· πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και πλύσου. Επήγα, πλύθηκα και ανέβλεψα.»
Του είπαν· «Πού είναι αυτός;»
Τους λέγει· «Δεν ξέρω.»
Οδηγούν τότε τον πρώην τυφλό στους Φαρισαίους. Ήταν Σάββατο, όταν ο Ιησούς έκαμε τον πηλό και του άνοιξε τους οφθαλμούς. Οι Φαρισαίοι τον ρώτησαν και αυτοί πάλι, πώς απέκτησε το φως του.
Εκείνος τους είπε· «Μου έβαλε πηλό εις τα μάτια και εγώ νίφτηκα και βλέπω.»
Έλεγαν μερικοί εκ των Φαρισαίων· «Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεό, διότι δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου». Άλλοι έλεγαν· «Πώς είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνει τέτοια θαύματα;» Ακολούθησε διχογνωμία μεταξύ των. Λέγουν πάλι στον τυφλό· «Συ τι λέγεις δια τον άνθρωπο που σου άνοιξε τους οφθαλμούς;»
Εκείνος απάντησε· «Ότι είναι προφήτης.»
Δεν πίστεψαν οι Ιουδαίοι ότι ήτο τυφλός και ανέβλεψε έως ότου κάλεσαν τους γονείς του. Και τους ρώτησαν, λέγοντες· «Αυτός είναι ο υιός σας, δια τον οποίον σεις λέγετε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν τώρα βλέπει;»
Απεκρίθησαν οι γονείς αυτού και είπαν, «Ξέρουμε ότι αυτός είναι ο υιός μας και ότι γεννήθηκε τυφλός. Πώς όμως τώρα βλέπει δεν ξέρουμε, ή ποιος του άνοιξε τα μάτια δεν γνωρίζουμε. Αυτός ηλικία έχει, ρωτήστε τον, να σας πει αυτός δια τον εαυτό του.»
Κάλεσαν τότε για δευτέρα φορά τον άνθρωπο ο οποίος ήτο τυφλός και του είπαν· «Δόξασε τον Θεό, εμείς γνωρίζουμε ότι αυτός [ο Ιησούς] είναι αμαρτωλός.»
Απεκρίθη εκείνος και είπε, «Εάν είναι αμαρτωλός, δεν ξέρω, ένα μόνον ξέρω· ότι ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω.»
Του είπαν πάλι, «Τι σου έκαμε; Πώς σου άνοιξε τους οφθαλμούς;»
Απεκρίθη εις αυτούς· «Προ ολίγου σας είπα και δεν ακούσατε· γιατί θέλετε πάλι να ακούσετε τα ίδια; Μήπως και σεις θέλετε να γίνετε μαθητές του;»
Τον λοιδόρησαν τότε και του είπαν· «Συ είσαι μαθητής εκείνου· εμείς όμως είμεθα μαθητές του Μωυσέως. Εμείς ξέρουμε ότι στον Μωυσή μίλησε ο Θεός. Αυτός δεν γνωρίζουμε από πού έρχεται.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Πάλι, αυτό φαίνεται παράδοξο. Αν αυτός ο «Ιησούς» ήταν όντως Ιουδαίος, τότε γιατί δεν είπε απλώς, «Είμαι από την Ναζαρέτ» ή «Γεννήθηκα στην Βηθλεέμ»; Ωστόσο, εάν αυτός ήταν ο Απολλώνιος, τότε ίσως δεν ήθελε να ξέρουν ότι ήταν από την Καππαδοκία, ότι ήταν Ελληνοασσύριος και κατά συνέπεια αρχαίος εχθρός των Ιουδαίων.]
Απεκρίθη ο άνθρωπος και τους είπε· «Εδώ είναι το θαυμαστό· ότι σεις δεν ξέρετε από πού είναι, και ότι μου άνοιξε τους οφθαλμούς. Ξέρουμε όλοι ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει, αλλά αν κάποιος είναι θεοσεβής και το θέλημα του Θεού πράττει αυτόν ο Θεός ακούει. Από τότε που υπάρχει ο κόσμος δεν έχει ακουσθεί ποτέ ότι θεράπευσε κάποιος τους οφθαλμούς τυφλού εκ γενετής. Αν αυτός δεν ήτο σταλμένος από τον Θεό, ουδέν θα μπορούσε να κάνει.»
Εκείνοι του απάντησαν· «Εκ γενετής συ είσαι γεμάτος με αμαρτίες και συ διδάσκεις εμάς;»
Και τον έβγαλαν έξω [Απ’ τον Ναό, ΡΣ].
Άκουσε ο Ιησούς ότι τον έβγαλαν έξω και όταν τον βρήκε, του είπε· «Συ πιστεύεις στον υιό του Θεού;»
Απεκρίθη εκείνος· «Και ποιος είναι Κύριε, για να πιστεύσω εις αυτόν;»
Του είπε δε ο Ιησούς· «Και τον είδες και αυτός που σου ομιλεί είναι.»
Αυτός είπε· «Πιστεύω, Κύριε»· και τον προσκύνησε.
Είπε τότε ο Ιησούς· «Εγώ ήλθα στον κόσμο αυτόν, δια να γίνει κρίσις, ώστε οι μη βλέποντες να δουν και οι βλέποντες να τυφλωθούν.»
Και άκουσαν αυτά μερικοί εκ των Φαρισαίων, που βρίσκονταν κοντά του, και του είπαν· «Μήπως είμεθα και εμείς τυφλοί;»
Τους είπε ο Ιησούς· «Εάν ήσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως που λέτε ότι βλέπουμε, η αμαρτία σας μένει.»
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
«Αληθώς σας λέγω, ότι εκείνος που δεν εισέρχεται εις την μάντρα των προβάτων από την θύρα, αλλά ανεβαίνει και πηδά, από άλλο μέρος, είναι κλέπτης και ληστής. Εκείνος όμως, ο οποίος εισέρχεται από την θύρα, είναι ο ποιμήν των προβάτων. Εις αυτόν ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα ακούν την φωνή του, και αυτός καλεί τα πρόβατα το καθένα με το όνομά του, και τα βγάζει έξω. Και όταν βγάλει τα πρόβατα, πηγαίνει εμπρός από αυτά και τα πρόβατα τον ακολουθούν, διότι γνωρίζουν την φωνή του. Ξένον όμως δεν ακολουθούν, αλλά φεύγουν από αυτόν, διότι δεν αναγνωρίζουν την φωνή των ξένων.»
Αυτήν την παραβολή τους είπε ο Ιησούς· εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν τι σήμαιναν αυτά που τους έλεγε.
Είπε πάλι προς αυτούς ο Ιησούς· «Αληθώς σας λέγω, ότι εγώ είμαι η θύρα. Όσοι ήλθαν πριν από εμέ, ήσαν κλέπτες και ληστές· τα πρόβατα όμως δεν τους άκουσαν. Εγώ είμαι η θύρα. Μέσω εμού εάν εισέλθει κάποιος, θα σωθεί, και θα εισέλθει, και θα εξέλθει, και τροφή θα βρει. Ο κλέπτης δεν έρχεται, παρά μόνον δια να κλέψει και να σφάξει και να καταστρέψει. Εγώ όμως ήλθα, δια να έχουν ζωή, και με το παραπάνω. Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός και την ζωή του θυσιάζει υπέρ των προβάτων. Ο μισθωτός, που δεν είναι βοσκός, και δεν είναι δικά του τα πρόβατα, βλέπει τον λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει· και τότε ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο δε μισθωτός φεύγει, διότι είναι μισθωτός και δεν τον νοιάζει για τα πρόβατα. Εγώ είμαι ο καλός ποιμήν και γνωρίζω τα δικά μου πρόβατα και γνωρίζομαι από τα δικά μου. Όπως με γνωρίζει ο πατήρ και εγώ γνωρίζω τον πατέρα, και δίδω την ζωή μου χάριν των προβάτων. Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από αυτήν την αυλή· και εκείνα πρέπει να τα οδηγήσω και θα ακούσουν την φωνή μου και θα γίνει μία ποίμνη, και ένας ποιμήν. Δια τούτο ο πατήρ μου με αγαπά, διότι εγώ θυσιάζω την ζωή μου, δια να την πάρω και πάλιν. Κανείς δεν μου την αφαιρεί, αλλά εγώ από μόνος μου την καταθέτω· εξουσία έχω να την δώσω, και εξουσία έχω να την πάρω πάλιν· αυτήν την εντολή έλαβα από τον πατέρα μου.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Φαίνεται σχεδόν ότι αυτός ο «Μεσσίας» προσπαθούσε να διαχωρίσει τον εαυτό του από άλλους εγκληματίες «Μεσσίες» σαν τον κλέφτη και ληστή Ιησού Βαραββά, γιό του «Αββά» Ιωσήφ και της «Παρθένου» Μαρίας.]
Επήλθε πάλι διχογνωμία μεταξύ των Ιουδαίων. Έλεγαν πολλοί εξ αυτών· «Έχει δαιμόνιον και παραλογίζεται. Τι τον ακούτε;» Άλλοι έλεγαν· «Αυτά δεν είναι λόγια δαιμονιζομένου· μπορεί το δαιμόνιον ν’ ανοίγει μάτια τυφλών;»
Ήταν η εορτή των εγκαινίων εις τα Ιεροσόλυμα και ήτο χειμών. Και περπατούσε ο Ιησούς στο ιερό στην αυλή του Σολομώντος. Τον κύκλωσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι και του έλεγαν· «Έως πότε θα μας κρατάς σε αγωνία; Εάν συ είσαι ο Χριστός, πες το μας ξεκάθαρα.»
Απεκρίθη εις αυτούς ο Ιησούς· «Σας το είπα και δεν πιστεύετε. Τα έργα, τα οποία κάνω εν ονόματι του πατρός μου, αυτά μαρτυρούν περί εμού. Αλλά σεις δεν πιστεύετε. Διότι δεν ανήκετε εις τα πρόβατά μου, όπως σας είπα. Τα δικά μου πρόβατα ακούν την φωνή μου και εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν. Και εγώ τους δίδω αιωνία ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ και κανείς δεν θα τα αρπάξει από τα χέρια μου. Ο πατήρ μου που μου τα έχει δώσει είναι ανώτερος όλων, και ουδείς δύναται να αρπάξει εκ της χειρός του πατρός μου. Εγώ και ο πατήρ είμεθα ένα.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Η γνώμη μου είναι ότι με τον όρο «αιώνια ζωή» ο Απολλώνιος εννοούσε την βραχμανική πίστη στην μετενσάρκωση. Ο Απολλώνιος προσφάτως μιλούσε με τον Ιάρχα περί του ότι σε μια προηγούμενη ζωή ήταν ο ηρωικός Εύφορβος στον Τρωικό Πόλεμο κι ένας Αιγύπτιος βαρκάρης μετά από αυτό. Αυτό υπονοεί ότι το «πνεύμα» ή η «ψυχή» είναι αιώνια και βιώνει την «αιώνια ζωή» σε μια σειρά ανθρωπίνων ενσαρκώσεων, όχι με το να κάθεται απλώς πάνω σ’ ένα ουράνιο σύννεφο, παίζοντας μια άρπα μέχρι το τέλος του χρόνου.
«Ανάπτυξε μια γενναιόδωρη φύση ώστε να γίνεις Βασιλιάς των Βασιλέων. Αν δίνεις, τα πλούτη όλου του κόσμου είναι δικά σου. Αυτός είναι νόμος της φύσεως. Συνεπώς – δίνε, δίνε, δίνε. Βιοπορίζεσαι κερδίζοντας, αλλά ζεις δίνοντας. Πάντοτε δίνε, δίνε, δίνε. Αυτό είναι το μυστικό της αφθονίας και της θείας ζωής. Αυτή είναι η οδός του Θεού.» Σουάμι Σιβανάντα ] [...]
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 20:24-29
Ο Θωμάς όμως, ένας εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους, όταν ήλθε ο Ιησούς [μετά την Ανάσταση, ΡΣ]. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές· «Είδαμε τον Κύριο.»
Εκείνος όμως είπε· «Εάν δεν δω εις τα χέρια του τον τύπο των ήλων, και δεν βάλω το δάκτυλό μου στον τύπο των ήλων, και δεν βάλω το χέρι μου εις την πλευρά του, δεν θα πιστεύσω.»
Και έπειτα από οκτώ ημέρες, ήσαν πάλιν οι μαθητές μέσα στο σπίτι, και ο Θωμάς μαζί τους. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς έξαφνα, κεκλεισμένων των θυρών, στάθηκε στο μέσον και είπε· «Ειρήνη υμίν.»
Έπειτα λέγει στον Θωμά· «Φέρε το δάκτυλο σου και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το εις την πλευρά μου, και μην γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός.»
Απεκρίθη τότε ο Θωμάς, «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου.»
Λέγει εις αυτόν ο Ιησούς· «Επίστευσες, διότι με είδες· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.»
[ΣΧΟΛΙΟ: Οι μαθητές και η Μαρία Μαγδαληνή που είδαν τον Απολλώνιο (και ξέρουμε ότι ήταν ο Απολλώνιος λόγω της εικόνας στην Σινδόνη του Τορίνο) την τρίτη ημέρα, στην πραγματικότητα τον είδαν δύο ολόκληρες ημέρες μετά την σταύρωση. Προφανώς ο Απολλώνιος δεν εμφανίστηκε ξανά σ’ αυτούς για άλλες οχτώ μέρες. Αυτό θα ήταν αρκετό διάστημα για να προχωρήσει σημαντικά η ανάρρωσή του. Είναι σαφές ότι ο Πόντιος Πιλάτος και ο Καππαδόκης στρατιώτης Λογγίνος, ο επιβλέπων την σταύρωση, δεν θα επέτρεπαν ποτέ να υποφέρει ο μη Ιουδαίος Καππαδόκης Απολλώνιος, έστω και κατά προσέγγιση, όπως απεικόνισε το μαρτύριο του Ιησού ο Μελ Γκίμπσον στα Πάθη (τα οποία τώρα διανέμει σε μια επεξεργασμένη έκδοση του 2005, έχοντας περικόψει περίπου 15 λεπτά του βασανισμού).] [...]
Το δεύτερο μισό της ταινίας Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ξεκινά με την μετάβαση στην Ιερουσαλήμ με το γαϊδουράκι την Κυριακή των Βαΐων, όταν ο «Ιησούς» προκάλεσε μια αναταραχή στον Ναό και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών. Αυτή η ταραχή ίσως να μην ξεκίνησε από τον Απολλώνιο και τους οπαδούς του αλλά από τους οπαδούς του Ιησού Βαραββά, οι οποίοι ενδεχομένως συνελήφθησαν αμέσως, φυλακίστηκαν και καταδικάστηκαν σε σταυρικό θάνατο. Οι Ρωμαίοι απλώς δεν επέτρεπαν τέτοιου είδους «φασαρίες» στην Ιουδαία. Κατόπιν, για να απελευθερώσει τον «μεσσιανικό ηγέτη» τους Ιησού Βαραββά, ο Αρχιερέας Καϊάφας υποκίνησε κρυφά την προδοσία και σύλληψη του μη Ιουδαίου, Ναζαρηνού απατεώνα Απολλωνίου στον κήπο της Γεσθημανής. Ο προδότης Ιούδας θα μπορούσε να ήταν ο Ιούδας, αδερφός του Ιησού Βαραββά! Αργότερα ο Πιλάτος (ο οποίος δεν εύρισκε λόγο να σταυρώσει τον Απολλώνιο) αναγκάστηκε από τις περιστάσεις ν’ απολύσει τον Ιουδαίο ήρωα Ιησού Βαραββά με αντάλλαγμα την σταύρωση του «ψευδομεσσία» Απολλωνίου. Μετά έπλυνε τα χέρια του από την συνενοχή σ’ όλο αυτό το ρυπαρό επεισόδιο.
Σύμφωνα με τον Πήτερ Τζένιγκς, η μόνη διαφορά μεταξύ του Χριστού Ιησού/ Απολλωνίου και των άλλων Μεσσιών ήταν ότι μόνον οι οπαδοί του «Ιησού» ισχυρίζονταν ότι τον είχαν δει ζωντανό μετά την σταύρωση. Αλλά δεν υπήρξε «ανάσταση εκ νεκρών». Ο Απολλώνιος δεν πέθανε στον σταυρό. Υπήρξε μόνον μια «θαυματουργή ανάρρωση» από μια αποτυχημένη σταύρωση, και αυτή δεν ήταν η πρώτη γνωστή φορά που κάποιος επεβίωνε από την σταύρωση. Ο Απολλώνιος παραλίγο να πεθάνει, αλλά δεν πέθανε. Όπως αναφέρει το Κοράνι ο «Ισσά» («Ιησούς») «φάνηκε» σαν κάποιον που πέθανε.
Παρά την έλλειψη επίσημης παραδοχής του Βατικανού ότι το «ιερό λείψανο», το Σάβανο, είναι η ταφική σινδόνη του Ιησού, πολλοί Χριστιανοί πιστεύουν παρ’ όλα αυτά στην γνησιότητα του Σαβάνου. Αλλά αφού η εικόνα στο Σάβανο είναι του Απολλωνίου από τα Τύανα, τότε πώς και γιατί βρέθηκε στο Σάβανο; Υπάρχει μόνον μία αναπόφευκτη απάντηση: Ο Απολλώνιος ήταν ο «ψευδομεσσίας» που σταυρώθηκε στον Γολγοθά. Και ο Ιησούς Βαραββάς ξέφυγε ατιμώρητος!
Ο Πήτερ Τζένιγκς ανέφερε ότι το Ευαγγέλιο του Θωμά (Δάμι) παρουσιάζει τον Ιησού ως ένα είδος «δασκάλου ζεν» και δεν αναφέρει ποτέ τον θάνατο και την ανάσταση. Ο Θωμάς έγραψε ένα πολύ διαφορετικό ευαγγέλιο από τις επιστολές του Παύλου. Σκοπός του Θωμά ήταν να διαβάσουμε απλώς αυτά τα «γνωστικά» ρητά του «Ιησού» (του «Κεχρισμένου»), να τα κατανοήσουμε, και ακολούθως να τα εφαρμόσουμε στην δική μας ζωή ώστε ν’ ανανεωθούμε ως άτομα.
Apollonius of Tyana & The Shroud of Turin, Κεφάλαιο 13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με greeklish δεν γίνονται δεκτά.