ΒΑΡΑΒΒΑΣ. Υιός του Αββά, ληστής (Ιωάννης 18:40), ο οποίος είχε διαπράξει φόνο σε εξέγερση (Μάρκος 14:7, Λουκάς 23:19) στην Ιερουσαλήμ, και βρισκόταν στην φυλακή κατά την δίκη του Ιησού από τον Πιλάτο. Όταν ο Ρωμαίος διοικητής, στην αγωνία του να σώσει τον Ιησού, πρότεινε να τον ελευθερώσει κατά το έθιμο ότι πρέπει να απελευθερώσει έναν κρατούμενο το Πάσχα, όλο το πλήθος φώναξε, αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν: αίτημα που ικανοποίησε ο Πιλάτος.
Σύμφωνα με πολλά κυρτά, ή μεταγενέστερα χειρόγραφα, στον Ματθ. 27:16, το όνομά του ήταν Ιησούς Βαραββάς· η ερώτηση του Πιλάτου λοιπόν γίνεται, τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν; Ἰησοῦν Βαραββᾶν ἢ Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; και αυτή η διατύπωση υποστηρίζεται από την αρμενική έκδοση, και την παραθέτει ο Ωριγένης (περί Ματθ. τόμ. V. 35). Συνεπώς έχει γίνει δεκτή στο κείμενο από τους Φρίτζκε και Τίσκεντορφ. Αλλά η αντίθεση με τον στίχ. 20, «ότι θα πρέπει να ζητήσουν [για] τον Βαραββά, και να θανατώσουν τον Ιησού» φαίνεται κρίσιμη γι’ αυτό.
*
Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα
[Αυτά μού τα έστειλαν το 2004 με email. Δεν ξέρω περισσότερα.]
Βαραββάς. Στην ΚΔ, κατάδικος ή εγκληματίας ο οποίος αναφέρεται και στα τέσσερα ευαγγέλια να διαλέγεται απ’ το πλήθος, αντί του Ιησού Χριστού, για απόλυση απ’ τον Πόντιο Πιλάτο σύμφωνα μ’ ένα έθιμο χάριτος πριν την εορτή του Πάσχα.
Στον Ματθαίο 27:16 ο Βαραββάς αποκαλείται «δέσμιος ἐπίσημος», στον Μάρκο 15:7, Λουκά 23:19, και Ιωάννη 18:40, ο Βαραββάς είναι «μετὰ τῶν συστασιαστῶν δεδεμένος, οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν», ένας επαναστάτης εναντίον της ρωμαϊκής κατοχής.
Το όνομα Βαραββάς δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού στην Καινή Διαθήκη, ούτε κάποιο εκ των ευαγγελίων δίνει πληροφορίες για την προηγούμενη ή κατοπινή ζωή του. Το όνομα ίσως είναι αραμαϊκό πατρωνυμικό το οποίο σημαίνει «υιός του πατρός» (βαρ αββά) ή «υιός του δασκάλου» (βαρ ραββάν), υποδεικνύοντας ότι ο πατέρας του ήταν ίσως Ιουδαίος ηγέτης. Σύμφωνα με τον πρώιμο βιβλικό ακαδημαϊκό Ωριγένη και άλλους σχολιαστές, το πλήρες όνομα του Βαραββά μπορεί να ήταν Ιησούς Βαραββάς, καθότι Ιησούς ήταν κοινό μικρό όνομα. Άρα, το πλήθος είχε να διαλέξει μεταξύ δύο συνονομάτων ατόμων.
Το μυθιστόρημα Βαραββάς (1950) του Περ Λάγκερκβιστ εξερευνά την ενδότερη ζωή του εγκληματία μετά την απόλυσή του.
Βαραββάς. Στην ΚΔ, κατάδικος ή εγκληματίας ο οποίος αναφέρεται και στα τέσσερα ευαγγέλια να διαλέγεται απ’ το πλήθος, αντί του Ιησού Χριστού, για απόλυση απ’ τον Πόντιο Πιλάτο σύμφωνα μ’ ένα έθιμο χάριτος πριν την εορτή του Πάσχα.
Στον Ματθαίο 27:16 ο Βαραββάς αποκαλείται «δέσμιος ἐπίσημος», στον Μάρκο 15:7, Λουκά 23:19, και Ιωάννη 18:40, ο Βαραββάς είναι «μετὰ τῶν συστασιαστῶν δεδεμένος, οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν», ένας επαναστάτης εναντίον της ρωμαϊκής κατοχής.
Το όνομα Βαραββάς δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού στην Καινή Διαθήκη, ούτε κάποιο εκ των ευαγγελίων δίνει πληροφορίες για την προηγούμενη ή κατοπινή ζωή του. Το όνομα ίσως είναι αραμαϊκό πατρωνυμικό το οποίο σημαίνει «υιός του πατρός» (βαρ αββά) ή «υιός του δασκάλου» (βαρ ραββάν), υποδεικνύοντας ότι ο πατέρας του ήταν ίσως Ιουδαίος ηγέτης. Σύμφωνα με τον πρώιμο βιβλικό ακαδημαϊκό Ωριγένη και άλλους σχολιαστές, το πλήρες όνομα του Βαραββά μπορεί να ήταν Ιησούς Βαραββάς, καθότι Ιησούς ήταν κοινό μικρό όνομα. Άρα, το πλήθος είχε να διαλέξει μεταξύ δύο συνονομάτων ατόμων.
Το μυθιστόρημα Βαραββάς (1950) του Περ Λάγκερκβιστ εξερευνά την ενδότερη ζωή του εγκληματία μετά την απόλυσή του.
*
Νέο Παγκόσμιο Λεξικό Webster της Αμερικανικής Γλώσσας, Κολλεγιακή Έκδοση, 1966
abbot, ουσιαστικό (αγγλο-σαξωνικά abbod· λατινικά & ελληνικά, αββάς· αραμαϊκά, αμπά, πατέρας), ο επί κεφαλής μοναστηριού· ηγούμενος.
abbot, ουσιαστικό (αγγλο-σαξωνικά abbod· λατινικά & ελληνικά, αββάς· αραμαϊκά, αμπά, πατέρας), ο επί κεφαλής μοναστηριού· ηγούμενος.
*
Ο Ιουδαίος Ιησούς ήταν γνωστός ως «Υιός του Θεού» και «Υιός του Ανθρώπου». Το δεύτερο ήταν αρχαίος ιουδαϊκός τίτλος ο οποίος απονεμόταν σε συγκεκριμένα επιφανή ιστορικά και θρησκευτικά πρόσωπα της ιουδαϊκής ιστορίας. Ο Καθηγητής Σμιθ αφιερώνει αρκετές σελίδες σε μια συζήτηση αυτών των δύο φράσεων, αλλά στον Τόμο ΙΙΙ και σελίδα 1359 βρίσκουμε αυτά τα σύντομα αποσπάσματα: «Με την γενική έννοια κάθε απόγονος του Αδάμ φέρει το όνομα “Υιός του Ανθρώπου” στην Αγία Γραφή […] Αλλά με πιο περιορισμένη σημασία, αποδίδεται ως τρόπος διακρίσεως σε ορισμένα άτομα. Έτσι ο Παντοδύναμος Θεός απευθύνεται στον προφήτη Ιεζεκιήλ ως Μπεν-Αδάμ, ή “Υιό του Ανθρώπου” περίπου 80 φορές στις προφητείες του. […] Με πιο εμφατική και διακριτή έννοια ο τίτλος “Υιός του Ανθρώπου” αποδίδεται στην Παλαιά Διαθήκη στον Μεσσία. Και, στο μέτρο που ο Μεσσίας αποκαλύπτεται στην Παλαιά Διαθήκη ως Θείο Πρόσωπο και Υιός του Θεού, αποτελεί προφητική ανακοίνωση της ενσαρκώσεώς Του.»
Και στην σελίδα 1355, βρίσκουμε: «ΥΙΟΣ. Ο όρος “υιός” χρησιμοποιείται στην Γραφή για να δηλώσει σχεδόν οποιοδήποτε είδος καταγωγής ή διαδοχής, όπως μπεν σανά, ή “υιός έτους”, δηλ. ηλικία ενός έτους· μπεν κεσέθ, “υιός του τόξου”, δηλ. ένα βέλος. Η λέξη βαρ συναντάται συχνά στην Κ.Δ. σε σύνθετα, όπως Βαρτίμαιος.»
Η λέξη μπεν είναι η πιο συνηθισμένη εβραϊκή λέξη για το «γιός του…», αν και ο υπαινιγμός παραπάνω είναι ότι περιστασιακά χρησιμοποιούσαν το βαρ. Το βαρ ήταν μάλλον η αραμαϊκή εκδοχή του μπεν· γι’ αυτό και η σπάνια χρήση του στα εβραϊκά. Στα αραβικά η λέξη είναι μπιν όπως στον Οσάμα μπιν Λάντεν. Επίσης στον ανωτέρω ορισμό του Βαραββά διαβάζουμε ότι το όνομα σημαίνει «υιός του Αββά». Και όπως επισημάνθηκε, αββά ήταν ραβινικός τίτλος τιμής (υποσημείωση Έγουαλντ ανωτέρω). Αββά αραμαϊστί σημαίνει «αρχιερέας». Στην σημερινή κοπτική/αιθιοπική αμαρική γλώσσα, απόγονο της αρχαίας αιγυπτιακής κοπτικής της εποχής του Απολλωνίου, η λέξη για τον πατέρα είναι αββάτ· για τον πατερούλη, αββάγιο· για τον επίσκοπο, αβούν· και για τον ποταμό Νείλο, αββάυ. Όπως η αγγλική έχει γερμανικές και λατινικές επιρροές, έτσι και η αμαρική έχει εβραϊκές και αραμαϊκές επιρροές. Είναι ξεκάθαρο απ’ όλα αυτά ότι η ρίζα αββά προσδιορίζει μια «πατρική φιγούρα» ή έναν «ηγούμενο».
Συνεπώς, ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Ιησούς Βαρ Αββάς, Υιός του Αββά, Υιός του Πατρός, Υιός του Ηγουμένου στον Ουρανό.
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Ιουδαίος «Μεσσίας»!
Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω με μεγάλη μου χαρά ένα επαναστατικό σενάριο το οποίο εξ όσων γνωρίζω δεν έχει διατυπωθεί ποτέ. «Δεν μπορεί να αποδειχθεί τίποτα» για να το πω έτσι, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να μην το εξετάσουμε.
Η Μαρία και η Ελισάβετ ήταν ξαδέρφια. Ο «Κύριος» εμφανίστηκε στην Ελισάβετ και την γονιμοποίησε με τον θείο σπόρο.Μερικούς μήνες αργότερα, η Ελισάβετ αποσύρθηκε σε μια σπηλιά στο βουνό για να προετοιμαστεί για την γέννηση του παιδιού της. Η εξαδέλφη της Μαρία την συνόδευσε στην σπηλιά. Ακριβώς τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ο «Κύριος» επισκέφτηκε την Παρθένο Μαρία και την γονιμοποίησε με τον θείο σπόρο του. Τρεις μήνες αργότερα, η Ελισάβετ γέννησε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Έξι μήνες μετά, η Μαρία, σύζυγος του αρχιερέα Ιωσήφ, γέννησε τον Ιησού Βαραββά. Αυτό έγινε το 3 ΠΚΕ. Δώδεκα χρόνια αργότερα αυτός ο νεαρός Ιησούς επισκέφτηκε τον Ναό και εντυπωσίασε τους ιερείς με τις γνώσεις του. Αυτό ήταν το «Βαρ Μιτζβά» του. Κατόπιν εξαφανίστηκε απ’ την ιστορία μέχρι την ηλικία των 30, 18 χρόνια αργότερα, όταν επανεμφανίστηκε για περίπου 3 χρόνια μέχρι το 30 ΚΕ.
Αρκετά χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Βαραββά, η Μαρία έκανε δεύτερο παιδί, το οποίο έγινε ένας «δίκαιος άνδρας», αντιθέτως με τον επαναστάτη μεγάλο του αδελφό Ιησού. Αυτό το δεύτερο παιδί ονομάστηκε Ιάκωβος και τελικώς έγινε γνωστός ως ο Ιάκωβος ο Δίκαιος. Αμφότεροι ήταν γιοί ενός εκ των ιερέων του Σανχεντρίμ. Ως εκ τούτου, όταν οι Σαδουκαίοι ρωτήθηκαν από τον Πιλάτο να διαλέξουν μεταξύ του αλλοδαπού «Γαλιλαίου Ναζαρηνού» Απολλωνίου και του τοπικού θρησκευτικού επαναστάτη, γιού του αρχιερέα του Σανχεντρίμ, ο οποίος προκαλούσε ταραχές προκειμένου να ελευθερώσει την χώρα του απ’ την ρωμαϊκή κατοχή, είναι άραγε έκπληξη ότι επέλεξαν να σώσουν την ζωή του Ιησού Βαραββά;
Ο Απολλώνιος ίσως είχε συναντήσει τον Ιησού Βαραββά ίσως και όχι. Αδιάφορο. Αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Απολλώνιος ουδέποτε θεώρησε τον εαυτό του «Υιό του Ανθρώπου» ή «Υιό του Θεού», αλλά απλώς έναν «αγαθό», ο οποίος προσπάθησε, με την δύναμη της θελήσεως και της αυτοπειθαρχίας του, να είναι ισάξιος με έναν «θεό» επί της Γης.
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Υιός του Ηγουμένου!
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Υιός του «Ουρανίου» Πατρός!
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο «Υιός του Ανθρώπου» και ο «Υιός του Θεού»!
Προφανώς, ο Κέλσος είχε τον Ιησού Βαραββά κατά νου όταν έγραφε στον Αληθή Λόγο, το 180 ΚΕ: «Η γέννηση του Ιησού από παρθένο είναι δική του επινόηση για να συγκαλύψει την πραγματική του καταγωγή: Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ιουδαίας από μια ντόπια, άπορη χειρώνακτα την οποία ο μαραγκός άντρας της έδιωξε απ’ το σπίτι σαν έμαθε ότι τον απατούσε μ’ έναν στρατιώτη ονόματι Πάνθηρα. Διωγμένη και ταπεινωμένη περιπλανήθηκε και γέννησε κρυφά. Ο ίδιος επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει εργάτης στην Αίγυπτο όπου έμαθε μερικά από τα τεχνάσματα για τα οποία περηφανεύονται οι Αιγύπτιοι, και με την βοήθεια αυτών των τεχνασμάτων, όταν ξαναγύρισε ανακήρυξε τον εαυτό του θεό.»
Είναι πράγματι λογικό ένας άνδρας ονόματι «Ιησούς» να ελευθερώθηκε και να ανταλλάχθηκε στην σταύρωση μ’ έναν άλλο άνδρα ονόματι «Ιησού»; Προσωπικά, δεν νομίζω. Υπήρχε μόνον ένας «Ιησούς»: ο Ιησούς Βαραββάς.
Και στην σελίδα 1355, βρίσκουμε: «ΥΙΟΣ. Ο όρος “υιός” χρησιμοποιείται στην Γραφή για να δηλώσει σχεδόν οποιοδήποτε είδος καταγωγής ή διαδοχής, όπως μπεν σανά, ή “υιός έτους”, δηλ. ηλικία ενός έτους· μπεν κεσέθ, “υιός του τόξου”, δηλ. ένα βέλος. Η λέξη βαρ συναντάται συχνά στην Κ.Δ. σε σύνθετα, όπως Βαρτίμαιος.»
Η λέξη μπεν είναι η πιο συνηθισμένη εβραϊκή λέξη για το «γιός του…», αν και ο υπαινιγμός παραπάνω είναι ότι περιστασιακά χρησιμοποιούσαν το βαρ. Το βαρ ήταν μάλλον η αραμαϊκή εκδοχή του μπεν· γι’ αυτό και η σπάνια χρήση του στα εβραϊκά. Στα αραβικά η λέξη είναι μπιν όπως στον Οσάμα μπιν Λάντεν. Επίσης στον ανωτέρω ορισμό του Βαραββά διαβάζουμε ότι το όνομα σημαίνει «υιός του Αββά». Και όπως επισημάνθηκε, αββά ήταν ραβινικός τίτλος τιμής (υποσημείωση Έγουαλντ ανωτέρω). Αββά αραμαϊστί σημαίνει «αρχιερέας». Στην σημερινή κοπτική/αιθιοπική αμαρική γλώσσα, απόγονο της αρχαίας αιγυπτιακής κοπτικής της εποχής του Απολλωνίου, η λέξη για τον πατέρα είναι αββάτ· για τον πατερούλη, αββάγιο· για τον επίσκοπο, αβούν· και για τον ποταμό Νείλο, αββάυ. Όπως η αγγλική έχει γερμανικές και λατινικές επιρροές, έτσι και η αμαρική έχει εβραϊκές και αραμαϊκές επιρροές. Είναι ξεκάθαρο απ’ όλα αυτά ότι η ρίζα αββά προσδιορίζει μια «πατρική φιγούρα» ή έναν «ηγούμενο».
Συνεπώς, ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Ιησούς Βαρ Αββάς, Υιός του Αββά, Υιός του Πατρός, Υιός του Ηγουμένου στον Ουρανό.
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Ιουδαίος «Μεσσίας»!
Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω με μεγάλη μου χαρά ένα επαναστατικό σενάριο το οποίο εξ όσων γνωρίζω δεν έχει διατυπωθεί ποτέ. «Δεν μπορεί να αποδειχθεί τίποτα» για να το πω έτσι, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να μην το εξετάσουμε.
Η Μαρία και η Ελισάβετ ήταν ξαδέρφια. Ο «Κύριος» εμφανίστηκε στην Ελισάβετ και την γονιμοποίησε με τον θείο σπόρο.Μερικούς μήνες αργότερα, η Ελισάβετ αποσύρθηκε σε μια σπηλιά στο βουνό για να προετοιμαστεί για την γέννηση του παιδιού της. Η εξαδέλφη της Μαρία την συνόδευσε στην σπηλιά. Ακριβώς τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ο «Κύριος» επισκέφτηκε την Παρθένο Μαρία και την γονιμοποίησε με τον θείο σπόρο του. Τρεις μήνες αργότερα, η Ελισάβετ γέννησε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Έξι μήνες μετά, η Μαρία, σύζυγος του αρχιερέα Ιωσήφ, γέννησε τον Ιησού Βαραββά. Αυτό έγινε το 3 ΠΚΕ. Δώδεκα χρόνια αργότερα αυτός ο νεαρός Ιησούς επισκέφτηκε τον Ναό και εντυπωσίασε τους ιερείς με τις γνώσεις του. Αυτό ήταν το «Βαρ Μιτζβά» του. Κατόπιν εξαφανίστηκε απ’ την ιστορία μέχρι την ηλικία των 30, 18 χρόνια αργότερα, όταν επανεμφανίστηκε για περίπου 3 χρόνια μέχρι το 30 ΚΕ.
Αρκετά χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Βαραββά, η Μαρία έκανε δεύτερο παιδί, το οποίο έγινε ένας «δίκαιος άνδρας», αντιθέτως με τον επαναστάτη μεγάλο του αδελφό Ιησού. Αυτό το δεύτερο παιδί ονομάστηκε Ιάκωβος και τελικώς έγινε γνωστός ως ο Ιάκωβος ο Δίκαιος. Αμφότεροι ήταν γιοί ενός εκ των ιερέων του Σανχεντρίμ. Ως εκ τούτου, όταν οι Σαδουκαίοι ρωτήθηκαν από τον Πιλάτο να διαλέξουν μεταξύ του αλλοδαπού «Γαλιλαίου Ναζαρηνού» Απολλωνίου και του τοπικού θρησκευτικού επαναστάτη, γιού του αρχιερέα του Σανχεντρίμ, ο οποίος προκαλούσε ταραχές προκειμένου να ελευθερώσει την χώρα του απ’ την ρωμαϊκή κατοχή, είναι άραγε έκπληξη ότι επέλεξαν να σώσουν την ζωή του Ιησού Βαραββά;
Ο Απολλώνιος ίσως είχε συναντήσει τον Ιησού Βαραββά ίσως και όχι. Αδιάφορο. Αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Απολλώνιος ουδέποτε θεώρησε τον εαυτό του «Υιό του Ανθρώπου» ή «Υιό του Θεού», αλλά απλώς έναν «αγαθό», ο οποίος προσπάθησε, με την δύναμη της θελήσεως και της αυτοπειθαρχίας του, να είναι ισάξιος με έναν «θεό» επί της Γης.
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Υιός του Ηγουμένου!
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο Υιός του «Ουρανίου» Πατρός!
Ο Ιησούς Βαραββάς ήταν ο «Υιός του Ανθρώπου» και ο «Υιός του Θεού»!
Προφανώς, ο Κέλσος είχε τον Ιησού Βαραββά κατά νου όταν έγραφε στον Αληθή Λόγο, το 180 ΚΕ: «Η γέννηση του Ιησού από παρθένο είναι δική του επινόηση για να συγκαλύψει την πραγματική του καταγωγή: Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ιουδαίας από μια ντόπια, άπορη χειρώνακτα την οποία ο μαραγκός άντρας της έδιωξε απ’ το σπίτι σαν έμαθε ότι τον απατούσε μ’ έναν στρατιώτη ονόματι Πάνθηρα. Διωγμένη και ταπεινωμένη περιπλανήθηκε και γέννησε κρυφά. Ο ίδιος επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει εργάτης στην Αίγυπτο όπου έμαθε μερικά από τα τεχνάσματα για τα οποία περηφανεύονται οι Αιγύπτιοι, και με την βοήθεια αυτών των τεχνασμάτων, όταν ξαναγύρισε ανακήρυξε τον εαυτό του θεό.»
Είναι πράγματι λογικό ένας άνδρας ονόματι «Ιησούς» να ελευθερώθηκε και να ανταλλάχθηκε στην σταύρωση μ’ έναν άλλο άνδρα ονόματι «Ιησού»; Προσωπικά, δεν νομίζω. Υπήρχε μόνον ένας «Ιησούς»: ο Ιησούς Βαραββάς.
Apollonius of Tyana & The Shroud of Turin, Κεφάλαιο 12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με greeklish δεν γίνονται δεκτά.