Τα ονόματα του Παύλου

Ως γνωστόν ο «απόστολος των εθνών» εμφανίζεται στις Πράξεις των Αποστόλων με τρία διαδοχικά ονόματα. Το εβραϊκό Σαούλ, το ελληνικό Σαύλος και το λατινικό Παύλος. Χρειάζεται άραγε να σημειώσουμε ότι την τακτική της χρήσης πολλών ονομάτων την συνήθιζαν κατά την αρχαιότητα, αλλά και στις μέρες μας, οι κακοποιοί ώστε να αποφεύγουν τον εντοπισμό και την σύλληψή τους από τις αρχές; Ας αποφύγουμε για την ώρα αυτόν τον συλλογισμό.

Τρία λοιπόν τα ονόματα του εν λόγω προσώπου: Σαούλ, Σαύλος, Παύλος. Οι ρασοφόροι λατρευτές του σήμερα, καθώς και οι θεολόγοι, συνηθίζουν να παρουσιάζουν τα τρία αυτά ονόματα ως ταυτόσημα. Το «Σαούλ», λέει, είναι το αρχικό εβραϊκό όνομα του προσώπου, που εξελληνίστηκε στην συνέχεια ως «Σαύλος» και εκλατινίστηκε τελικά ως «Παύλος». 

 

Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Τα τρία αυτά ονόματα δεν είναι ταυτόσημα. Πρόκειται για ονόματα εντελώς διαφορετικά. Άλλο δηλαδή όνομα είναι ο Σαούλ, άλλο ο Σαύλος και άλλο ο Παύλος. Και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν το ένα μετάφραση του άλλου. Το καθένα διαθέτει την δική του ιδιαίτερη σημασία.

Σαούλ

Το εβραϊκό κύριο όνομα Σαούλ (όπου το Σ προφέρεται παχύ όπως το αγγλικό Sh) είναι πανάρχαιο και σημαίνει κυριολεκτικά «αυτός που ζητήθηκε με ικεσία» (Nouveau Dictionnaire Hebreu-Francais, Achiasaf et Yahneh, Jerusalem, 1970). Το συναντάμε στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης ως όνομα του πρώτου άντρα που «χρίστηκε» βασιλιάς του Ισραήλ. Με άλλα λόγια ο βιβλικός Σαούλ - εφόσον «χρίστηκε» - υπήρξε ο πρώτος «χριστός» της ιουδαϊκής ιστορίας και όποιος στην συνέχεια έφερε το όνομά του, θα μπορούσε να καλλιεργήσει παρόμοιες φιλοδοξίες. [...]

 

Σαύλος

Ας περάσουμε τώρα στην ελληνική λέξη «Σαύλος», η οποία όμως δεν είναι, ούτε υπήρξε ποτέ κύριο ελληνικό όνομα αλλά επίθετο. Παράγεται από το ρήμα «αύω», το οποίο σημαίνει «ανάβω, ερεθίζω».

 

Από το επίθετο αυτό παράγονται τα ρήματα «σαυλόομαι» που σημαίνει «κουνιέμαι με θηλυπρέπεια» και «σαυλοπρωκτιάω», που σημαίνει «κουνάω τα οπίσθιά μου με θηλυπρέπεια», αλλά και το ουσιαστικό «σαύλωμα», που σημαίνει «θηλυπρεπές κούνημα». Ο «σαύλος» λοιπόν είναι αυτός που «ανάβει» και «ερεθίζει» τους άλλους. Κατά συνέπεια «σαύλος» είναι ο... «προκλητικά θηλυπρεπής»!

 

Ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ, για να διασταυρώσει αυτή την πληροφορία. Αρκεί να ξεφυλλίσει οποιοδήποτε αξιοπρεπές λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Σήμερα βέβαια το επίθετο «σαύλος» δεν σημαίνει τίποτα στα νέα ελληνικά, κι έτσι εύκολα περνάει στο απληροφόρητο «ποίμνιο» η διδασκαλία των ρασοφόρων και των θεολόγων ότι δήθεν το όνομα «Σαύλος» είναι πιστή μετάφραση του εβραϊκού «Σαούλ». Στα αυτιά όμως των Ελλήνων του 1ου μεταχριστιανικού αιώνα, το άκουσμα του ονόματος «Σαύλος», μάλλον προκαλούσε μειδιάματα, όσο κι αν η ομοφυλοφιλία αποτελούσε καθεστώς κατά την ρωμαιοκρατία και πολύ συχνά ακόμη και αυτοκράτορες παντρεύονταν με τους αγαπημένους τους. [...]

 

Παύλος

 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρέχει το περίφημο Λατινο-Ελληνικό Λεξικό του Στέφανου Κουμανούδη, η λέξη «paulus» ή «paullus» έχει δύο ορθογραφίες, με ένα ή με δύο «l» και ετυμολογείται από το επίθετο «parvus» που σημαίνει «μικρός, μικρόσωμος, κοντός».

 

Όπως λοιπόν το επίθετο «Κοντός» χρησιμοποιείται στα νέα ελληνικά ως οικογενειακό όνομα, έτσι ακριβώς συνέβαινε και στα λατινικά και η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι το όνομα του Ρωμαίου ύπατου Λούκιου Αιμίλιου Παύλου, ο οποίος έζησε κατά τον 2ο πχ αιώνα και το 168 πχ στην περίφημη μάχη της Πύδνας συνέτριψε τον τελευταίο βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα και διέλυσε το μακεδονικό βασίλειο. [...]

 

Μετά από την σχετική διερεύνηση διαπιστώνεται λοιπόν ότι τα τρία ονόματα του «ισαπόστολου» όχι μόνον δεν είναι το ένα μετάφραση του άλλου, όπως ψευδώς ισχυρίζονται ρασοφόροι και θεολόγοι, αλλά υπάρχει και μια τεράστια σημασιολογική διαφορά ανάμεσα στο βασιλικό εβραϊκό όνομα Σαούλ (= αυτός που ζητήθηκε με ικεσία), στον ευτελή ελληνικό χαρακτηρισμό Σαύλος (= προκλητικός θηλυπρεπής) και στο λατινικό οικογενειακό επίθετο Παύλος (= κοντός)...

 

Ο Σαούλ-Παύλος στην Ελλάδα, σελ. 30-35 

 

ΣΧΟΛΙΟ: Ο συγγραφέας των Πράξεων, ξεκινώντας από το κεφάλαιο 7 όπου περιγράφει τον λιθοβολισμό του Στεφάνου στον οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Παύλος, χρησιμοποιεί συστηματικά το όνομα Σαύλος. Μετά από πολλά κεφάλαια, και χωρίς άλλη εξήγηση, γράφει ξαφνικά ότι ο Σαύλος λεγόταν και Παύλος (13:9):

 

Σαῦλος δέ, ὁ καὶ Παῦλος, πλησθεὶς Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀτενίσας πρὸς αὐτὸν

Κατόπιν χρησιμοποιεί το όνομα Παύλος για το υπόλοιπο του έργου. Όλη αυτή η σύγχυση με τα ονόματα δείχνει ότι η ιστορία του Παύλου όπως έχει παραδοθεί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι υπήρξε κάποιος Σαούλ, μαθητής του Γαμαλιήλ, ο οποίος αποστάτησε και από διώκτης των χριστιανών έγινε ο πιο ένθερμος απόστολος. Το μοναδικό ιστορικό πρόσωπο που ταιριάζει με τον ονομαζόμενο Παύλο είναι ο Απολλώνιος.