Στην κοιλάδα του Κασμίρ, όπου πήγε ο Απολλώνιος, υπάρχει ένα μέρος που ονομάζεται Σριναγκάρ, που σημαίνει βασιλιάς των φιδιών. Ιδρυθέν από τον βουδιστή βασιλιά Ασόκα το 300 π.Χ. υπάρχει μια τοπική παράδοση ότι ένας μεγάλος σοφός ή ειδήμων ήρθε από την Ευρώπη τον 1ο αιώνα και τελικά πέθανε εκεί. Κάποιοι έχουν πει ότι αυτός ήταν ο Απολλώνιος, άλλοι ότι ήταν ο ίδιος ο Ιησούς. Μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, καθώς ο Φιλόστρατος αναφέρει ένα «Ιερό του Ηλίου», το οποίο ταιριάζει πολύ με κάποιο που βρίσκεται μόλις λίγα μίλια μακριά απ’ το Σριναγκάρ και λέγεται Ναός του Μέριλαντ. Ο Αυρήλιος υποσχέθηκε να ανεγείρει ναούς και αγάλματα προς τιμήν του, «διότι υπήρχε κάτι μεταξύ των ανθρώπων πιο ιερό, σεβάσμιο, ευγενές, και θείο από τον Απολλώνιο; Επανέφερε τους νεκρούς στην ζωή· έκανε και έλεγε πολλά πράγματα πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες» (The Magus του Francis Barrett).
Πραγματικά, ναοί και αγάλματα του Απολλωνίου ανηγέρθησαν σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του πόλης των Τυάνων, ακόμη και αν αργότερα οι χριστιανοί κατέστρεψαν πολλά από αυτά. Σε αντίθεση με τον Ιησού, υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Απολλώνιος όντως υπήρξε. Όπως είπε ο Moncure Conway στο βιβλίο του Modern Thought, «Ο κόσμος έχει ασχοληθεί πολύ καιρό με την συγγραφή βίων του Ιησού». Ακόμη κι αν έγραφαν για έναν άνθρωπο χωρίς προέλευση.
Το τέταρτο ευαγγέλιο λέει: «Υπάρχουν δε και πολλά άλλα, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν γράφονταν ένα προς ένα, νομίζω ότι ολόκληρος ο κόσμος δεν θα χωρούσε τόσα βιβλία. Αμήν.»
Η βιβλιοθήκη τέτοιων βιβλίων έχει αυξηθεί από τότε. Αλλά όταν τα εξετάσουμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα εκπληκτικό γεγονός: Όλα αυτά τα βιβλία γράφουν για ένα πρόσωπο για το οποίο δεν υπάρχει ούτε ίχνος σύγχρονων πληροφοριών – ούτε ένα! Κανείς δεν μπορεί να πει με οποιαδήποτε πεποίθηση στην αλήθεια, και όχι στην πίστη, ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικό πρόσωπο.
Από την άλλη και κατά την αποδεκτή παράδοση, ο Απολλώνιος γεννήθηκε επί βασιλείας Αυγούστου, την μεγάλη λογοτεχνική εποχή του έθνους του οποίου ήταν υπήκοος. Στην εποχή του Αυγούστου, ανθούσαν οι ιστορικοί· ποιητές, ρήτορες, κριτικοί και ταξιδιώτες αφθονούσαν. Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν αναφέρει το όνομα του Ιησού Χριστού, πολύ λιγότερο κάποιο συμβάν της ζωής του. Ο Ιησούς δεν μας άφησε κανένα γραπτό κείμενο, αν και υπάρχει μια αυξανόμενη εικοτολογία ότι το Ευαγγέλιο του Θωμά γράφτηκε από το χέρι του. Αυτή αναπτύσσεται λόγω της σύγχρονης χριστιανικής προπαγάνδας. Αν πράγματι υπήρξε, τότε ταξίδεψε μόνο στην Ιουδαία και την Αίγυπτο. Ο Απολλώνιος ταξίδεψε εκτενώς και έγραψε εκτενώς. Ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος παραδέχθηκε ότι στον Απολλώνιο χρωστούσε την φιλοσοφία του, και ανήγειρε ναούς και αγάλματα προς τιμήν του. Δεν ανηγέρθησαν αγάλματα ή ναοί του Ιησού.
Ο Faust είπε, «Όλοι ξέρουν ότι τα Ευαγγέλια δεν γράφτηκαν ούτε από τον Ιησού ούτε από τους αποστόλους του, αλλά πολύ μετά από αυτούς από κάποιους αγνώστους, οι οποίοι, κρίνοντας ορθά ότι δύσκολα θα γίνονταν πιστευτοί λέγοντας πράγματα που δεν είχαν δει οι ίδιοι, κυκλοφόρησαν τις αφηγήσεις τους με τα ονόματα των αποστόλων ή των μαθητών συγχρόνων με τους τελευταίους». [...]
Αλλά το τέλος ήταν κοντά. Το γεγονός ότι υπήρχε κίνδυνος ο Απολλώνιος να σφετεριστεί την «ιδέα» του Χριστού με την δική του «πραγματική» ζωή προκάλεσε μεγάλη ανησυχία μεταξύ των πρώτων Χριστιανών. [...] Ίσως το γεγονός ότι είχαν γραφτεί τόσα πολλά για τον Απολλώνιο έκανε αδύνατη την «χρήση» του ως το νέο θρησκευτικό σύμβολο. Η νέα δημιουργία της Χριστιανικής Εκκλησίας χρειαζόταν μια νέα αρχή, η οποία θα περιελάμβανε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από άλλες παγανιστικές πίστεις, ώστε να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητά της. Σύμφωνα με τον Phillimore, ο Απολλώνιος ίδρυσε πράγματι μια εκκλησία και μια κοινότητα, η οποία αποτελείτο από τους μαθητές του. Είναι πολύ πιθανό ότι συνδέονταν με ένα παρακλάδι των Εσσαίων, γνωστοί ως Θεραπευτές ή Ναζαρηνοί.
Πράγματι υπήρξε μια ομάδα γνωστή ως Απολλωνίειοι, οι οπαδοί του Απολλωνίου, η οποία επιβίωσε πραγματικά μερικούς αιώνες μετά τον θάνατό του. Αυτοί απετέλεσαν αυτό που έγινε η Χριστιανική Εκκλησία, μετά την Σύνοδο της Νίκαιας – οπότε ο Απολλώνιος πράγματι ξεκίνησε τον Χριστιανισμό, βασισμένο σε ερπετικούς μύθους και παραδόσεις της παλαιότερης τάξης.
Ο Ευνάπιος δήλωσε ότι ο Φιλόστρατος θα έπρεπε να ονομάσει το βιβλίο του «Η επίσκεψη του Θεού στους ανθρώπους». Αντ’ αυτού το βιβλίο του Φιλοστράτου είχε τίτλο Βίος Απολλωνίου – και όταν ελήφθη η απόφαση να επιλεχθεί ο νεοσύστατος Χριστός, το όνομα Απολλώνιος κατεστάλη. Είναι κυρίως λόγω των βιβλίων όπως αυτό του Φιλοστράτου που πυρπολήθηκαν οι αρχαίες βιβλιοθήκες σε μέρη όπως η Αλεξάνδρεια.
Secret Societies, σελ. 151-155
