Άλλοι
λένε ότι αυτός πέθανε στην Έφεσο, όπου τον φρόντιζαν δύο υπηρέτριες,
διότι στο μεταξύ είχαν πεθάνει οι απελεύθεροι, για τους οποίους έκαμα
λόγο στην αρχή. Την μία από τις υπηρέτριες αυτές την ελευθέρωσε και
κατηγορήθηκε από την άλλη, επειδή δεν έκαμε το ίδιο και για εκείνη. Αλλά
ο Απολλώνιος της είπε: «Είναι καλύτερο να μείνεις σκλάβα αυτής, γιατί
αυτό θα αποτελέσει για σένα αφετηρία καλών».
Όταν λοιπόν πέθανε εκείνος, η μία εξακολούθησε να είναι σκλάβα της άλλης, η οποία για μικρή αφορμή την πούλησε σ’ έναν έμπορο, από τον οποίο την αγόρασε κάποιος, αν και δεν ήταν εμφανίσιμη, επειδή την αγαπούσε· αυτός, που ήταν πολύ πλούσιος, την έκανε σύζυγό του και απέκτησε μαζί της παιδιά.
Άλλοι πάλι λένε ότι αυτός πέθανε στην Λίνδο, όπου μπήκε στον ναό της Αθηνάς και μέσα σ’ αυτόν εξαφανίστηκε. Άλλοι, τέλος, λένε ότι πέθανε στην Κρήτη, με τρόπο θαυμαστότερο από εκείνον που διηγούνται οι Λίνδιοι. Λένε δηλαδή ότι ο Απολλώνιος συνέχισε την ζωή του στην Κρήτη, όπου γινόταν αντικείμενο θαυμασμού περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν, και ότι πήγε στον ναό της Δικτύννης αργά την νύχτα. Στον ναό αυτό ακόμη και τώρα υπάρχει φρουρά σκυλιών τα οποία φυλάνε τον εντός αυτού πλούτο, και οι Κρήτες θεωρούν ότι δεν υπολείπονται σε αξία ούτε από τις αρκούδες ούτε από τα άλλα παρόμοια θηρία. Αυτά όχι μόνον δεν γαύγισαν όταν πήγε εκεί ο Απολλώνιος, αλλά πλησιάζοντάς τον κουνούσαν φιλικά την ουρά τους, όσο ούτε στους πολύ γνωστούς.
Οι προϊστάμενοι λοιπόν του ναού, αφού τον συνέλαβαν ως μάγο και ληστή, τον έδεσαν, λέγοντας ότι θα καταπραΰνουν την πείνα των σκυλιών μ’ αυτόν· αυτός όμως κατά τα μεσάνυχτα έλυσε τα δεσμά του και, αφού κάλεσε εκείνους που τον έδεσαν, για να μην διαφύγει την προσοχή τους, έτρεξε προς τις πόρτες του ναού οι οποίες άνοιξαν μόνες τους και, όταν ο Απολλώνιος μπήκε μέσα, εκείνες ξανάκλεισαν αυτομάτως, ενώ ακούστηκαν φωνές παρθένων που έψαλλαν. Και το άσμα τους ήταν το εξής: «Βάδιζε από την γη, προχώρα στον ουρανό, προχώρα». Που σημαίνει: Βάδιζε από την γη προς τα άνω.
Βίος Απολλωνίου, Βιβλίο Θ, Κεφάλαιο ΧΧΧ
Όταν λοιπόν πέθανε εκείνος, η μία εξακολούθησε να είναι σκλάβα της άλλης, η οποία για μικρή αφορμή την πούλησε σ’ έναν έμπορο, από τον οποίο την αγόρασε κάποιος, αν και δεν ήταν εμφανίσιμη, επειδή την αγαπούσε· αυτός, που ήταν πολύ πλούσιος, την έκανε σύζυγό του και απέκτησε μαζί της παιδιά.
Άλλοι πάλι λένε ότι αυτός πέθανε στην Λίνδο, όπου μπήκε στον ναό της Αθηνάς και μέσα σ’ αυτόν εξαφανίστηκε. Άλλοι, τέλος, λένε ότι πέθανε στην Κρήτη, με τρόπο θαυμαστότερο από εκείνον που διηγούνται οι Λίνδιοι. Λένε δηλαδή ότι ο Απολλώνιος συνέχισε την ζωή του στην Κρήτη, όπου γινόταν αντικείμενο θαυμασμού περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν, και ότι πήγε στον ναό της Δικτύννης αργά την νύχτα. Στον ναό αυτό ακόμη και τώρα υπάρχει φρουρά σκυλιών τα οποία φυλάνε τον εντός αυτού πλούτο, και οι Κρήτες θεωρούν ότι δεν υπολείπονται σε αξία ούτε από τις αρκούδες ούτε από τα άλλα παρόμοια θηρία. Αυτά όχι μόνον δεν γαύγισαν όταν πήγε εκεί ο Απολλώνιος, αλλά πλησιάζοντάς τον κουνούσαν φιλικά την ουρά τους, όσο ούτε στους πολύ γνωστούς.
Οι προϊστάμενοι λοιπόν του ναού, αφού τον συνέλαβαν ως μάγο και ληστή, τον έδεσαν, λέγοντας ότι θα καταπραΰνουν την πείνα των σκυλιών μ’ αυτόν· αυτός όμως κατά τα μεσάνυχτα έλυσε τα δεσμά του και, αφού κάλεσε εκείνους που τον έδεσαν, για να μην διαφύγει την προσοχή τους, έτρεξε προς τις πόρτες του ναού οι οποίες άνοιξαν μόνες τους και, όταν ο Απολλώνιος μπήκε μέσα, εκείνες ξανάκλεισαν αυτομάτως, ενώ ακούστηκαν φωνές παρθένων που έψαλλαν. Και το άσμα τους ήταν το εξής: «Βάδιζε από την γη, προχώρα στον ουρανό, προχώρα». Που σημαίνει: Βάδιζε από την γη προς τα άνω.
Βίος Απολλωνίου, Βιβλίο Θ, Κεφάλαιο ΧΧΧ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με greeklish δεν γίνονται δεκτά.